Μοιραστείτε το άρθρο!

Μόνος ένας άνθρωπος, μέσα σε ένα κρύο αυτοκίνητο στη μέση του χειμώνα, στην μέση μιας γιορτής.

Κι η αγάπη πού χάθηκε, πού κρύφτηκε; Σε ποιας γουλιάς το γεμάτο ποτήρι, σε ποιας ευχής το κρυφό ψέμα, σε ποιας σιωπής το ηχηρό δάκρυ;
Κι ο λυγμός ο κρυμμένος στο χρώμα των ψεύτικα κοκκινισμένων χειλιών;

Πες μου, από πού κρύβομαι ακόμη μοναξιά μου; Υπάρχει άλλη πόρτα να χτυπήσω που δεν θα είναι ψευδαίσθηση; Υπάρχει άλλος ουρανός που δεν θα είναι του μυαλού μια φτιαχτή παγίδα για να πέσω μέσα;

Ήρθε ο χειμώνας; Μα δε τον κάλεσα ξανά, δεν του ζήτησα να καθήσει δίπλα μου και μένω εδώ να κρατώ με πίεση τα χέρια μου ακίνητα να μην παραλύσουν από το τρέμουλο στην παγερή του ανάσα.

Ανάβω το καλοριφέρ, το δυναμώνω μέχρι το τέρμα του, μα ο χειμώνας έχει κυριεύσει ολάκερης της ψυχής μου τα χρώματα και την καταδικάζει να ασφυκτιά στο δικό του γκρίζο.

Πού να είναι τα χρώματα με ακούς; Εσύ, που έκρυψες με τα βαριά σου σύννεφα το πιο ζωντανό μου ουράνιο τόξο! Εσύ, που έσβησες με τις σταγόνες σου τις πιο λαμπρές αχτίδες του ήλιου μου, τις έπνιξες μες στης βροχής σου την ορμή!

Ανάθεμά σε χειμώνα!

Κι εσύ γιορτή! Πού πήγε η μελωδία της χαράς μου; Πού πήγαν τα φώτα στο ψηλό δέντρο σου; Πού πήγε η ευχή για χαμόγελα και αγάπη;

Τώρα, η αγάπη φεύγει! Απομακρύνεται για άλλης γιορτής τις χαρές, για άλλης ευχής τη λαχτάρα!
Τώρα η αγάπη βαδίζει ολοένα και πιο γρήγορα στην χαρά του νέου χρόνου. Στο καινούργιο μου μακιγιάζ θα τρέξουν τα δάκρυα, στο καινούργιο μου φόρεμα θα στάξει το ποτό από το αυθόρμητο τσούγκρισμα.

Χειμώνας και πάλι! Σε λίγο θα συνεχίσω στην επόμενη παγερή παράγραφο…
Μόνος ένας άνθρωπος, μέσα σε ένα κρύο αυτοκίνητο, στη μέση του χειμώνα, στην μέση μιας γιορτής.

Καληνύχτα Χριστούγεννα!
Καληνύχτα Χειμώνα…

Μοιραστείτε το άρθρο!