Μοιραστείτε το άρθρο!

Οι νύχτες που αναζητάς έστω και τη σιωπή του, χίμαιρες, σκάβουν μέσα στην καρδιά σου κι όσο πιο κοντά της φτάνουν τόσο πιο απατηλές γίνονται.

Το μόνο που έχεις δικό σου από εκείνον, είναι ετούτη η απόσταση! Το μόνο που μπορείς να αγγίξεις από εκείνον, χωρίς να πληγώσεις κανέναν, είναι η δική σου καρδιά γιατί μπορεί να την αγγίζει εκείνος, γιατί του ανήκει!

Χάνεσαι μέσα στον κόσμο του, απομακρύνεσαι ολοένα και πιο πολύ από τον δικό σου κιας ξέρεις πως δεν πρέπει κιας ξέρεις πως δεν γίνεται να κρατήσει για πολύ αυτό! Πρέπει να επιστρέψεις πίσω. Πίσω στη ζωή σου, μακριά του.

Αφήνεις το χρόνο να υπάρχει εχθρός ανάμεσά σας. Κάποιος πρέπει να παλέψει να φύγεις από κοντά του κι εσύ, απέναντί σε εκείνον δεν θες να σταθείς! Κι ο χρόνος επιτίθεται. Εσύ, έχεις υπολογίσει το αργότερο που μπορείς να φύγεις από εκεί, χωρίς να σκεφτείς πως έχεις και το εδώ, ούτε καν σκέφτεσαι το εδώ, μόνο το εκεί. Αργείς, χάνεις κάθε μέσο που θα σε γυρίσει στον κόσμο σου. Ο χρόνος εχθρός και για τους δυο. Για μια στιγμή κοντοστέκεσαι και το μόνο που θέλεις να κάνεις, είναι να γυρίσεις πίσω σε εκείνον.

Αν ήθελες να του δώσεις ένα όνομα, θα το αποκαλούσες έρωτα. Ο έρωτας που όλα είναι εκείνος! Η μυρωδιά του σώματός του γαντζωμένη στο δικό σου δέρμα. Η αέρινη αίσθηση του δέρματός του, λες και τα σύννεφα δέχθηκαν να κατοικήσουν στο άγγιγμά του! Η γεύση από το φιλί του, διαδρομή που ενώνει τους χτύπους της καρδιάς σου με τους δικούς του καθώς ενώνουν τα στήθη. Η αγκαλιά του, θάνατος της λύπης σου. Πλάι του όλα είναι ζωή, όλα είναι αρχή, όλα είναι έρωτας.

Δεν ξέρεις που θα πάει το μετά. Δεν ξέρεις αν θα μπορέσεις ποτέ να τον έχεις κοντά σου. Σου αρκεί που το έζησες, σου αρκεί που εκείνος ξέρει. Σου αρκεί που βρέθηκες στην αγκαλιά του, στα χείλη του, στα μάτια του και κυρίως σου αρκεί που βρίσκεσαι έστω κι έτσι, στην καρδιά του.

Μοιραστείτε το άρθρο!