Οι δαίμονες μες στο κεφάλι σου

Το μυαλό σου γεμάτο σκέψεις! Δεν σταματά να γεμίζει χωρίς να αδειάζει. Δεν σταματά να υποβάλλει την ύπαρξή σου, σαν καταδίκη σε θάνατο, που δεν εκτελείται πάντα την τελευταία στιγμή η ποινή! Θες να λυτρωθείς δεν πάει άλλο! Ουρλιάζεις χωρίς ήχο γιατί τη φωνή σου, σου την έκλεψαν οι δαίμονες μέσα σου! Κι οι σκέψεις εκεί…

Σκέψεις, με το κλειδί στο χέρι, λίγο πριν βγεις από την πόρτα. Εκεί, που νιώθεις πως έχεις κάνει λάθος…

Σκέψεις, με το χρόνο να μην τις παύει, να μην τις γερνά κιας έχει φτάσει η στιγμή! Εκεί, που θες να πατήσεις διαγραφή…

Σκέψεις, μορφές χθόνιες που δεν θυμίζουν τίποτε από εσένα όταν χαμογελάς και σε κρατούν πάντα μόνο κι απομακρυσμένο από τη ζωή. Εκεί, που το μόνο που μπορεί να σε λυτρώσει, είναι να ακυρώσεις τους δαίμονές σου, για να εξαφανιστούν επιτέλους και οι δαίμονες των γύρω σου…

Μόνο σου φωνάζουν φύγε, μόνο σου φωνάζουν δεν το αξίζεις, μόνο σου ζητούν! Εσύ πουθενά κι οι σκέψεις θεριεύουν!

Συνήθως το καλό μας έρχεται με περίεργο τρόπο και σίγουρα όχι με τον δικό μας!

Είναι η μόνη σκέψη, που κλέβει λίγο χρόνο και σου γαληνεύει την αγωνία, όταν οι δαίμονες δυναμώνουν μέσα σου!

Οι δαίμονες σου, σκοποί! Μέσα σου στέκουν, τρώγοντας χώρο από την ψυχή σου, καταλαμβάνοντας τις σκέψεις σου, τις μέρες και τις νύχτες σου!

Ο ήλιος λάμπει μα την λάμψη του την ελέγχουν εκείνοι, είναι παντού! Οι αχτίδες του σε αγγίζουν, φωνή που τρυπά το μυαλό.

Εμείς σε κινούμε, εμείς σου δίνουμε πνοή, εμείς σου δίνουμε λόγο ύπαρξης! Όσα έγιναν πέρα από τη θέλησή σου, δεν θα σου δώσουν ποτέ άφεση αμαρτιών! Δεν θα σου ζητήσουν ποτέ συγγνώμη, μα θα φροντίσουν να ρίξουν την ευθύνη, όλη επάνω σου!

Εσύ δεν έβλεπες!

Εσύ εθελοτυφλούσες!

Εσύ φταις! Μόνο φταις!

Φωνές επιθετικές, έχουν το χρώμα της δικής σου φωνής, μα εσύ ορκίζεσαι πως εσύ, δεν είσαι! Μα αν δεν είσαι εσύ, τότε ποιος; Ποιος δυναμώνει την ένταση μες το μυαλό σου; Ποιος ακυρώνει την εντολή σου να εξαφανιστούν, να πάψουν να σου φωνάζουν;

Παραιτείσαι! Πάλι μόνος, πάλι κουλουριασμένος σε έναν καναπέ παρέα με τις σκέψεις, παρέα με τους δαίμονες.

Και ξάφνου μια ζεστασιά, ένα χάδι αόρατο, μια φωνή που δεν μοιάζει με τις άλλες! Τι γυρεύει αυτή εδώ; Πώς ήρθε κι από πού;

Το μόνο που ζήτησα ήταν να φύγουν οι φωνές! Μα εδώ, τώρα, μια φωνή αλλιώτικη, γνώριμη και τόσο άγνωστη ταυτόχρονα, κυριεύει το μυαλό σιγά σιγά, μα πιότερο την καρδιά μου. Κι οι δαίμονες στην παρουσία της φωνάζουν πιο πολύ! Σαν να θέλουν να τη φοβήσουν! Μα εκείνη εκεί επιμένει και σου μοιάζει τόσο πολύ! Σου θυμίζει κάτι γνώριμο!

Συνήθως το καλό μας έρχεται με περίεργο τρόπο και σίγουρα όχι με τον δικό μας, σου λέει χαμηλόφωνα, κοιτώντας σε στα μάτια. Δεν είμαι εδώ για να ξεριζώσω τις σκέψεις σου, τους δαίμονές σου! Είμαι εδώ για να σε στηρίζω, όσες φορές πέφτεις, προσπαθώντας να τους νικήσεις! Είμαι εσύ μα δίχως τους δαίμονες μες στο μυαλό σου!

Είμαι κοντά σου, σου μιλά!

Αγκαλιά, σε αγγίζει!

Χτύποι καρδιάς της, σε συντροφεύουν!

Μια ανάσα της, σε ανασταίνει!

Ένα κράτημα, για εσένα…

Ένα στήριγμα, για όσο…

Ένα φως, μέχρι να βρεις το φως μέσα σου ξανά…

Εσύ που έχεις χάσεις τον δρόμο σου…

Εσύ που νιώθεις μόνος…

Εσύ που ακούς μόνο δαίμονες μες στο κεφάλι σου…

Σταματά να ακούς με το μυαλό και άρχισε να ακούς με την καρδιά! Ότι έγινε έγινε! Δεν αλλάζει το παρελθόν σου! Πέρασε, τέλειωσε! Οι σκέψεις, δαίμονες απέθαντοι, που τρέφονται από ψυχές που δεν προχωρούν και μένουν πίσω ζητώντας εξηγήσεις, από εκεί που δεν θα πάρουν ποτέ!

Η καρδιά σου μόνο μπορεί να διώξει τις σκέψεις! Η καρδιά σου είναι η λύτρωση!

Αγάπησε αυτό που είσαι!

Αγάπησε εσένα! Πάψε να ακούς τις ευθύνες, που θέλουν οι φωνές μες στο κεφάλι σου να σε γεμίζουν! Κάνε τους απολογισμούς σου και προχώρα!

Τα φαντάσματα δεν ανήκουν στη ζωή μα στο θάνατο! Τα φαντάσματα, θέλουν να σου κλέψουν τη ζωή που δεν κατάφεραν να έχουν, όταν μπορούσαν! Τώρα δαίμονες μεταμορφωμένοι σε σκέψεις θέλουν να κάνουν κατάληψη στο μυαλό σου και σιγά σιγά στην ψυχή σου! Η καρδιά σου μόνο μπορεί να διώξει τις σκέψεις! Η καρδιά σου είναι η λύτρωση! Μην ψάχνεις στα δύσκολα, μην ψάχνεις στα άγνωστα! Κοίτα στην καρδιά σου, πουθενά αλλού!

Συνήθως το καλό μας έρχεται με περίεργο τρόπο και σίγουρα όχι με τον “λογικό” δικό μας! Αυτόν που βρίσκουμε μες στο μυαλό και που στύβουμε με τις σκέψεις μας. Παύσε τις σκέψεις! Ακύρωσέ τες! Η καρδιά σου είναι ο τρόπος! Εκείνη μόνο μπορεί να διώξει τους δαίμονες μες στο κεφάλι σου!