Μοιραστείτε το άρθρο!

Τον αγαπώ, γιατί τα χέρια του με απλώνουν ως τον ουρανό και το φεγγάρι τις μοναχικές νύχτες μου, με τα μάτια του ζυγώνει στην πιο κρυφή μου μελαγχολία.

Τον αγαπώ, γιατί ο θυμός του, με κρατά πλάι του, να θέλω να ‘μερέψω, του μυαλού  του την παράνοια, μέσα από την δική μου υπομονή.

Τον αγαπώ, γιατί κάθε φορά που σμίγουνε τα σώματά μας, καινούργια είναι διαδρομή! Ποτέ δεν μοιάζει ίδια και πάντοτε πιο δυνατή σαν τα κύματα του χειμωνιάτικου βαρδάρη, συνεχίζει να καίει το δέρμα μου.

Τον αγαπώ, γιατί ο χρόνος του δεν άγγιξε ποτέ τα όνειρα μου. Δεν φόβισε καμιά στιγμή μου, δεν τόλμησε να έρθει εφιάλτης την πόρτα της καρδιάς μου να ανοίξει.

Τον αγαπώ, γιατί δεν χρειάστηκε ποτέ μου να αποδείξω τίποτα σε εκείνον, το μόνο που μου ζήτησε ήταν να είμαι ευτυχισμένη και να χαμογελώ!

Όταν αγαπάς με την καρδιά σου φανερώνεσαι!

Κανένα πάθος δεν λυγά το δόσιμο ετούτο!

Δεν σε ενδιαφέρει να επιβεβαιωθείς, να φανείς, να είσαι εσύ ο ξεχωριστός στη σχέση!

Όταν αγαπάς με την καρδιά σου, δεν χωρούν αυλικοί, δεν γεμίζει η καρδιά σου με μπράβο και κολακείες παρά μόνο γεμίζει με την δική της ζεστασιά, όσο μακριά κιαν βρίσκεται εκείνη!

Όταν αγαπάς με την καρδιά σου είστε μόνον οι δυο σας, σε ένα μαζί που κανείς άλλον δεν μπορεί να το δει γιατί κανείς και τίποτα δεν υπάρχει μέσα εκεί!

Εσύ που έχεις έτσι αγαπηθεί, μακριά από λόγια και λέξεις, μα με αγάπη και στοργή μόνο, αξίζει να περιμένεις για όσο χρειαστεί! Και αν έχεις αγαπηθεί έτσι, μη φύγεις ποτέ από εκεί!

Μοιραστείτε το άρθρο!