Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες!

Σε πόσες επετείους, πόσα δάκρυα θα κυλήσουν στο Ζήτω, στον Εθνικό Ύμνο, στη δύναμη των γυναικών της Ηπείρου.

“Εχθρέ γιατί δεν ρώτησες ποιον πας να κατακτήσεις;”

Πού πήγε αυτή η ανδρεία, πού πήγε αυτή η πίστη, η θέληση για ζωή, η απουσία φόβου μπροστά στη μάχη για ζωή;

Το “Αξιον Εστί” ξεχάστηκε στην απαξίωση, γίνηκε αδιαφορία, έσβησε σιγά σιγά, όπως καθόταν η στάχτη του πολέμου και περνούσαν τα χρόνια.

Τώρα οι μάχες των ισχυρών δίνονται στα τραπέζια και οι μάχες των ανθρώπων σιωπηρά στην ψυχή τους. Για τις συνειδήσεις τους όμως;

Τα χιόνια του πολέμου έλιωσαν στα βουνά και φώλιασαν στις καρδιές μας. Μας άφησαν μουδιασμένους στην μοναξιά της έλλειψης ιδανικών, στόχων και οράματος.

Λείπει και η υπερηφάνεια, λείπει και η γενναιότητα.

Γενναίος τώρα, μόνο όποιος σηκώνει τα μάτια στον ουρανό, ανδρείος όποιος ονειρεύεται.

Έλληνα δεν έχει αξία σήμερα να σου μιλήσω πάλι τα γιατί και τα επειδή, το μόνο που έχω ανάγκη να σου πω είναι να μην ξεχάσεις άλλο, μη λησμονήσεις άλλο.

Η ζωή σου δε σκλαβώνεται από τον συνάνθρωπο, δε σκλαβώνεται από κανέναν λαό, σκλαβώνεται μόνο από τα σίδερα που εσύ υψώνεις γύρω σου και από το ΟΧΙ που δεν είπες όταν έπρεπε!

Εκεί που ισιώνει ο αετός οι γλάροι δεν πετάνε! Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες!
ΘΥΜΑΣΑΙ;