Η ζωή είναι όμορφη και μόνο όμορφη της αξίζει να είναι!

Πόση ομορφιά κρύβεται στη ζωή όταν αδειάζεις από ζιζάνια που θέλουν να σου σκιάσουν το φως της. Προστατεύεται η ομορφιά της ζωής και προστατεύει τα ξεχωριστά της κομμάτια, Αγίασμα μόνο για τους πιστούς της. Μόνο για εκείνους που δεν τη σπαταλούν για μια ακόμη κατάθεση γκρίνιας, για ένα πρόγραμμα ανειλημμένων υποχρεώσεων, για μια φιλία που το μόνο που μπορεί, είναι να απομυζά κάθε σου διάθεση για να την χαρείς, για λόγια που το μόνο που θέλουν είναι να σε κρατήσουν μακριά της!

Η ομορφιά της ζωής είναι άγρυπνος φρουρός για εκείνους που αγωνίζονται να βγουν στην επιφάνεια του πιο κρυφού βυθού τους, να ξυπνήσουν από το λήθαργο που είχαν πέσει όταν αποφάσισαν να κρατήσουν τα μάτια κλειστά σε κάθε αλήθεια, να ζήσουν δειλά μα τόσο παρόμοια με τους συνανθρώπους τους μη τυχόν και χαλάσουν τη ροή τους. Πάντα η ροή των άλλων και η ψευδαίσθηση πως αυτό είναι ζωή καλά κρατεί, μα την ομορφιά της ζωής σαν την γευθείς, μόνος δεν είσαι, έχεις εκείνη συντροφιά!

Η ομορφιά της ζωής χαμογελά πίσω από κάθε δυσκολία και σου δίνει τη δύναμη να μη μείνεις βαλτωμένος! Σου χαρίζει ένα απροσδόκητο χάδι από εκεί που δεν το περίμενες ποτέ κι όλα αλλάζουν, όλα ομορφαίνουν όπως η φύση ζωντανεύει μετά τη βροχή. Είναι φύση η ζωή, είναι καρπός της γης με τον ουρανό η ζωή κι ευλογημένη από την πνοή της συμπαντικής αγάπης! Μα εσύ το έχασες αυτό της το ταξίδι στις διαστάσεις και παρέμεινες προσηλωμένος σε ένα χώμα που δεν αναγνωρίζεις καν ως αρχέγονο δικό σου υλικό, αλλά ως άχρηστη σκόνη! Όταν έχει αέρα κολλά επάνω και σου κρύβει τις εικόνες, όταν βρέχει πέφτουν και σαπίζουν τα φύλλα και βγαίνουν σκουλήκια, όταν κάνει ζέστη σκληραίνει και δεν μπορείς να περπατήσεις εύκολα, όταν κάνει κρύο παγώνεις και θες να είσαι κλεισμένος και μακριά από τη ζωή! Κατηγορείς το χώμα αυτό πως γεννά ζιζάνια, ενώ τα ζιζάνια τα έχεις μέσα σου, τους άνοιξες εσύ την πόρτα σου και μπήκαν, τα υποδέχθηκες στα “πρέπει”, στα “καλό παιδί”, στα “έτσι είναι η ζωή”, στα “τι θα πουν οι γύρω”, στα “σκύβω το κεφάλι και πάω”…

Η ομορφιά της ζωής δεν δέχεται υποταγές, δεν δέχεται σκυμμένο κεφάλι μα μάτια ψηλά, βλέμμα γοργό να την αναγνωρίζει και να ακυρώνει μαζί της κάθε ασχήμια! Η ομορφιά της ζωής δεν υποτάσσεται σε θρησκείες, σε δόγματα, σε κινήματα και σε παρωπιδισμένες αλήθειες! Δεν ακούει με τα χέρια στα αυτιά, δεν βλέπει με μάτια κλειστά, δεν νιώθει με κλειστή την καρδιά της! Η ομορφιά της ζωής φορά πάντα το πιο ζεστό της χαμόγελο, βάζει μια σακούλα στο κεφάλι και βγαίνει έξω χορεύοντας στη βροχή, ζει πλάι στο κύμα εκεί που το νερό ενώνεται με τη στεριά, αγναντεύει έναν φάρο μα μόνη δεν αισθάνεται γιατί κοιτά τον φαροφύλακα που ευλαβικά ξαγρυπνά για να ειδοποιεί τα πλοία, αγγίζει απαλά τα βράχια να νιώσει τις καμπύλες της άγριας γης και γεύεται σα να είναι η πρώτη φορά τους καρπούς που έκοψε όταν ανέβηκε μόνη της στο δέντρο.

Όσα και να σου πω για την ομορφιά της ζωής, τίποτα δεν μπορεί να την φτάσει αν εσύ ο ίδιος δεν θελήσεις να την δεις! Όσες εικόνες και να σου περιγράψω, όσες στιγμές ομορφιάς, καμία δεν συγκρίνεται με εκείνη που έζησες εσύ, με τα δικά σου μάτια, με τα δικά σου χέρια, με τα δικά σου αυτιά, με τα δικά σου χείλη. Η ζωή έχει άσχημα πολλά, που θα μπορούσαν να κυριαρχήσουν μια ολόκληρη ζωή στη ζωή σου, μα υπάρχει και τόση ομορφιά εκεί έξω που έχει τη δύναμη να σβήσει κάθε πόνο, κάθε αποστροφή, κάθε ασχήμια!

Ζήσε όπως θες να ζήσεις, μα μη μου ξαναγκρινιάξεις για την ασχήμια της ζωής, εγώ, δεν θα είμαι πάλι εκεί να σε ακούσω! Έχω ήδη περάσει απέναντι, εκεί, που δεν σε ακούω δεν σε βλέπω, δεν υπάρχεις, γιατί τα ζιζάνια τα έχω σκοτώσει με τα ίδια μου τα χέρια! Εδώ, υπάρχει μόνο η ομορφιά της ζωής και μαζί της ζούμε ειρηνικά όλοι όσοι αποφασίσαμε πως η ζωή είναι όμορφη και μόνο όμορφη της αξίζει να είναι!