Μοιραστείτε το άρθρο!

Ψάχνοντας να βρω το σχήμα που είναι κρυμμένο στην ακατέργαστη ύλη, τα κύματα χτυπούν ένα σώμα που ραγίζει και στάζει όνειρα που μόνο στον αφρό μπορούν να πραγματώνουν! Γιατί ο βυθός έπιασε λάσπη κι απόκαμε και στάθηκε μόνος, κοντά στα έγκατα της γης, εκεί που το σώμα δεν αντέχει να ορίσει τις διαστάσεις του, εκεί που όλα ενώνονται και γίνονται ένα, μέχρι να ξεβραστούν καινούργια από τα σπλάχνα της. Ποιος να θέλει να βρεθεί εκεί, να βυθιστεί κοντά μου, να αγγίξει τη λάσπη μου χωρίς να φοβηθεί, να θελήσει να καταλάβει εμένα κι εγώ να μη ντραπώ να δείξω αυτή μου τη βρωμιά;

Ψάχνοντας να βρω το σχήμα της ζωής, άντεξα να ισορροπήσω την αταίριαστη μορφή μου στου χρόνου το πέρασμα κι όσο τα χρόνια περνούν τόσο του ξεφεύγω για να ‘χω λίγο χρόνο ακόμη να πλανέψω τις διαστάσεις του, να ανακαλύψω τις μορφές της ύλης μου. Ανάμεσα σε όσους υπάρχουμε, αν ρωτήσεις, κανείς δεν ξέρει γιατί υπάρχει. Οι εναλλακτικοί σου μιλούν για στιγμές, οι φιλόσοφοι για ιδέες, οι θρησκείες για Θεούς, οι ζωγράφοι για εικόνες, οι αστρονόμοι για σύμπαν, οι φυσικοί για θεωρίες και τελικά, όλοι τους ψάχνουν το σχήμα στην ακατέργαστη ύλη της ζωής με το δικό τους τρόπο!

Άνθρωποι μόνοι είναι όλοι, αρνούνται να γεφυρώσουν κάπως τις αποστάσεις, να ενώσουν τις φωνές τους, τις απορίες τους, τις διαπιστώσεις τους από όλη αυτή την αναζήτηση, αυτό το ατέρμονο ψάξιμο των κρυφών νοημάτων πίσω από την φτιαχτή πραγματικότητα. Απομακρύνονται ολοένα και χάνονται, μπήγοντας τα δάκτυλά τους όλο και πιο βαθιά στη στέρεα γη που πατούν, φτιάχνοντας θεμέλια γερά, παγίωσης και δογματισμού, κρατώντας τα όνειρά τους κρυφά από των γύρω τους το βλέμμα. Να μη ζηλέψεις, να μην κλέψεις το όνειρο της δικής τους ακατέργαστης ύλης! Κι η μοναξιά καλά κρατεί…

Ψάχνοντας να βρω το σχήμα που είναι κρυμμένο στην ακατέργαστη ύλη της ζωής, ανακάλυψα τη δική μου μοναξιά μα και πολύ από αυτή, τη μοναξιά των άλλων. Βρέθηκα απέναντι σε σχέδια και γραμμές που δεν τα ένιωθα κοντά μου, μα είχαν κι αυτά την δύναμη του κύματος των άλλων, της επιφάνειάς τους, του δικού τους αφρού και της δικής τους λάσπης! Ψάχνοντας να βρω το σχήμα που είναι κρυμμένο στην ακατέργαστη ύλης της ζωής, συνειδητοποίησα πως όσο μόνος κιαν νιώθω, μόνος δεν είμαι!

Όλοι μας κάτι ψάχνουμε, όλοι μας κάτι αναζητούμε και δεν θα σταματήσουμε μέχρι να το βρούμε ή να το δημιουργήσουμε, με λάσπη και αφρό, με βυθό και επιφάνεια, σχήμα της ακατέργαστης ύλης της ζωής του καθενός μας…

Μην πάψεις να ψάχνεις, μα πάψε να αγωνιάς για το τι θα βρεις! …

Μοιραστείτε το άρθρο!