Μοιραστείτε το άρθρο!

Οι ρόλοι δόθηκαν και το παιχνίδι έγινε πόλεμος εντυπώσεων, αυταπάτης και ψεύτικης αποδοχής. Όλα για ένα εισιτήριο! Σε αυτούς αξίζει ο παράδεισος και μόνο, κιας μην έχει Θεό, η κόλαση είναι για τους απέξω. Κι ο πόλεμος δεν άρχισε ακόμη, μόνο πιόνια και ζάρια και πουλημένα παιχνίδια. Όλα για ένα εισιτήριο, όλα για λίγο χρόνο στη δόξα, κιας πάνε στην κόλαση μετά, αρκεί που άγγιξαν το δικό τους  παράδεισο, κιας μην έχει Θεό, αρκεί που άγγιξαν τα φώτα της μαρκίζας.

Εσύ, πονάς, σέρνεσαι, στο δικό σου τίποτα, όσο και να μίλησες, όσο και να σώπασες, τελικά η στιγμή στο άνοιγμα της αυλαίας ήτανε πιο σκληρή κι από το θάνατο μιας στημένης μάχης.

Έσπασε κι ο καθρέπτης, έσπασαν και τα σύρματα που ένωναν το περίγραμμά του! Τώρα πια καθρέπτης δεν είναι, τώρα πια τα πρόσωπα διαμελισμένα, έχασαν το όριά τους, πάγωσαν, τα μάτια τους νεκρά, κανένα φως δεν τα ξυπνά, μόνο το φως της σκηνής, μόνο το φως που του δίνεις ένταση, του δίνεις, του δίνεις κι όταν η παράσταση τελειώσει, σκότος! Αυτό που έχει πάντα μαύρο και μια ψυχή να σέρνεται που δεν κατάφερε να κλέψει έστω κι από το ψεύτικο! Υπηρέτες ονείρων που πατούν πάνω στα γυαλιά από τα σπασμένα πρόσωπα το κοινό, μοιάζουν με θεατές μα δεν είναι, μόνο συμμέτοχοι είναι, σε έναν παράδεισο χωρίς Θεό.

Σαν γερασμένα χωρίστηκαν από την μορφή σου τα πρόσωπά τους, έπαψαν να κοιτούν εσένα, στάθηκαν μόνο στην εικόνα που πρόφτασες να φτιασιδωθείς στη σκηνή…

Μα τώρα να, τα φώτα σβήσαν, όλοι αποχώρησαν, ευχαριστημένοι από το τόσο ψέμα! Δεν χρειάζεται να πουν αλήθεια ποτέ ξανά!

Εσύ σκυφτός, εσύ πληγωμένος από το αίμα που στάζει ζωντανό ακόμη! Πληγώθηκες από τα τζάμια, μα επάνω στη σκηνή κανείς τους δεν έπρεπε να καταλάβει, κανείς τους, στα στημένα ζάρια όλα είναι τακτοποιημένα! Ακόμη και το λάθος…

Κιαν ο παράδεισος γίνηκε κόλαση μόνο στα δικά σου μάτια, δεν πειράζει, συνέχισε και κάποτε θα φτάσεις σε εσένα, έστω και μόνος, κάτι σαν, παράδεισος χωρίς Θεό…

Μοιραστείτε το άρθρο!