Μοιραστείτε το άρθρο!

Ξεχάσαμε να είμαστε άνθρωποι…

Θυμόμαστε το meeting, το project, το dead line και συνεχίζουμε ολόρθοι και ζωντανοί στην ώρα μας, πάντα για το πρόγραμμα, μα για μια αγκαλιά, για ένα χαμόγελο, για ένα φιλί απλά ξεχάσαμε…

Θυμόμαστε να τρέχουμε για να προλάβουμε, όλα αυτά που πρέπει να πρέπει, πατήσαμε γκάζι στο stop της κόπωσης, του άγχους και της πίεσης και συνθλίψαμε τους εαυτούς μας σε έναν κώδικα κυκλοφορίας που κανείς δεν τηρεί, κανέναν κανόνα!

Και κάπου εκεί κάποιος χτύπησε ένα πεζό, κάποιος έβρισε κάποιον, που ήθελε κι αυτός να βαδίσει τον ίδιο δρόμο, μα με άλλο μέσο! Κάποιος άλλος παραβίασε το κόκκινο και παρέσυρε ανελέητα μια ζωή, άλλοτε στην άσφαλτο κι άλλοτε στους διαδρόμους της ψυχικής του κατάρρευσης…

Και κάπου εκεί ξεχάσαμε να είμαστε άνθρωποι!

Επικεντρωθήκαμε στον χρόνο που φεύγει και αφήσαμε το τώρα που είναι εδώ μαζί μας, να κρυφτεί κι αυτό, φοβισμένο από τον ερχομό του αύριο! Τόσος κόπος για να διαμελίσουμε μια ζωή και να την προλάβουμε, μα και τόσος κόπος για να αρνηθούμε πεισματικά να ζωγραφίσουμε την κάθε στιγμή, με όμορφες πράξεις, με ευγένεια και υπομονή, με χρόνο γιαυτά που λαχταρά η ψυχή μας!

Και κάπου εκεί, σε αυτή την άρνηση ξεχάσαμε να είμαστε άνθρωποι!

Κάπου εκεί, σε αυτή την απάτη που μας την επέβαλαν ως τρόπο ζωής, κάπου εκεί στην πρόθεσή μας για ένα καλύτερο αύριο αρχινίσαμε το ταξίδι για το όνειρο του αύριο, ξεχνώντας πως μόνο η δική μας ζωή μας ανήκει, κανενός άλλου! Εγωιστικά, κτητικά, σκλαβώνοντας ο ένας τον άλλον γίναμε παράσιτα ενός συστήματος που μας παραμυθιάζει για το αύριο και θυσιάζει το τώρα στραγγαλίζοντας με τις ευλογίες μας και την τελευταία μας ανάσα!

Πού πήγε η ανθρωπιά; Πού πήγε η αλληλεγγύη; Πού πήγε το φιλότιμο;

Πού πήγες άνθρωπε “υπέρτατο” ον της γης; Φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες και μια καταναλωτική ζωή που δεν εκπληρώνει πόθους και ανάγκες ψυχής παρά μόνο καταναλώνει και αδειάζει ψυχές και κάπου εκεί ξεχάσαμε να είμαστε άνθρωποι…

Ανάθεμά σε άνθρωπε! Πανάθεμά σε…

Έλα στα συγκαλά σου και επίστρεψε εδώ, στην γη που σε τρέφει και σε δυναμώνει επί ίσοις όροις, γιατί επάνω της κατοικούν κι άλλοι άνθρωποι και ζώα και φυτά! Επίστρεψε στις αξίες σου, στην δύναμη της καρδιάς σου κι όχι του πορτοφολιού σου κιαν νομίζεις πως χρειάζεσαι πολλά για να ζήσεις…

… δοκίμασε απλά μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο, ένα φιλί, δοκίμασε λίγα λεπτά να σταματήσεις την ζωή σου πλάι σε μια θάλασσα, σε μια σκιά ενός δέντρου, σε μια πηγή κρυμμένη σε ένα μικρό βουνό κοντά στην πόλη. Δοκίμασε να βοηθήσεις τον συνάνθρωπό σου!

Δοκίμασέ το όμως με την καρδιά σου και τότε σίγουρα θα θυμηθείς πως κάποτε ήσουν άνθρωπος!

Μοιραστείτε το άρθρο!