Το “θέλω” σου αδύναμο, λόγος δίχως όρκο στην ψυχή δεν στεριώνει!
Μοιραστείτε το άρθρο!
Τελικά ένα απλό “θέλω” μπορεί να μην είναι αρκετό! Λόγος δίχως όρκο στην ψυχή, είναι ήλιος σβησμένος…
Τι καθορίζει το “θέλω” σου, τι σου το δυναμώνει ή άλλοτε τι σου το δυναμιτίζει σαν μια έκρηξη που όσο μπαρούτι βάλεις μέχρι εκεί θα φτάσει!
Άνθρακας ο θησαυρός…
Αρκεί ένα “θέλω” για να κατακτήσεις τον στόχο σου;
Ή μήπως είναι τόσο πολλά τα “χρειάζομαι”, τα “έχω ανάγκη”, τα “δεν τα παρατώ”, που πρέπει να πεις, εντός κι εκτός σου, για μην καταντήσει το “θέλω” σου ένα παιδικό γινάτι!
Μια παρόρμηση που ήρθε κι έφυγε, σαν έναν κομήτη που φοβάσαι τόσο όταν πλησιάζει, μα τελικά είναι χιλιάδες έτη φωτός μακριά και πώς να σε αγγίξει;
Η έλξη δεν ήταν αρκετή… το “θέλω” σου αδύναμο, λόγος δίχως όρκο στην ψυχή, είναι χαμένη υπόθεση!
Πόσοι λένε “θέλω αυτό”, “θέλω εκείνο”, “θέλω, θέλω, θέλω”…
Και χάνονται στις λέξεις, χάνουν το “θέλω” σε έναν λαβύρινθο σκέψεων ανόητων γι’αυτά που λένε πως θέλουν, μα λόγος για το πόσα χρειάζεται να κάνουν για να φτάσουν στο “θέλω” τους, κανένας!
Μέχρι πού είναι διατεθειμένοι να φτάσουν, πόσες θυσίες για να το κατακτήσουν; Πόσους ανθρώπους να αντέξουν να πληγώσουν, πόσο μόνοι να μείνουν γιαυτό το “θέλω” γιαυτό το όνειρο που αν δεν είναι όνειρο δεν του αξίζει όλο αυτό!
Το “θέλω” σου αδύναμο!
Λόγος δίχως όρκο στην ψυχή δεν στεριώνει!
Σκέψεις γι’αυτό το “θέλω”, κρυμμένες ανάμεσα σε γη και ουρανό.
Σκέψεις θλιμμένες πλάι στην θύμηση μιας θάλασσας που δεν την πλάνεψες ποτές και πάντα σε οδηγούσε πίσω να το ζητήσεις ξανά και ξανά μέχρι να το κουρσέψεις το “θέλω” σου, θησαυρός δικός σου να γίνει!
Εκεί, που τα χώματα ζητούν απαντήσεις από εσένα, εκεί, που οι απαντήσεις μυρίζουν καμμένη γη, εκεί, που οι αλήθειες πάνε βαθιά στου χρόνου την απάτητη κορυφογραμμή, εκεί, που πολλοί το θέλησαν μα λίγοι τόλμησαν να πατήσουν!
Ένα απρόσμενο δώρο αγαπημένο, γλυκό πιοτό, ένα μήνυμα, όνειρο που σου ζητάει από ψυχής καλέμι να αρχινίσει κι ένα κείμενο παγιδευμένο κάπου εκεί, περιμένει αυτό το ανίκητο «θέλω σου» για να γεννηθεί…
Καλή σου νύχτα συνταξιδιώτη, συνοδοιπόρε, μα μην φανείς ακόμη, γιατί ο φάρος ψάχνει καιρό μες στην αρμύρα, της μοναξιάς τον φαροφύλακα που θα σηκώσει ετούτο τον πόνο, τον πόνο του κατακτητή του “θέλω”!
Τελικά ένα απλό “θέλω” μπορεί να μην είναι αρκετό, γιατί λόγος δίχως όρκο στην ψυχή, δεν στεριώνει, όσα θεμέλια κιαν χτίσεις με τα χέρια!
Μόνο η ψυχή μπορεί, μόνο εκείνη ξέρει τι θέλει αληθινά!
Μοιραστείτε το άρθρο!
