Μοιραστείτε το άρθρο!

Το θέμα συζήτησης των τελευταίων ημερών, είναι η σύλληψη των Ελλήνων στρατιωτικών από τους Τούρκους.

Το παρακολουθώ, διαβάζοντας όσες περισσότερες πλευρές και απόψεις μπορώ!

Δυστυχώς τα ΜΜΕ μετράνε τις ανθρώπινες ζωές με νούμερα τηλεθέασης, αλλά και οι σχολιαστές τους με μόνο γνώμονα το Εγώ τους!

Το ίδιο βέβαια ισχύει και για όλους εμάς τους “στην απέξω” και γινόμαστε για όλα κριτές, δικηγόροι, δικαστές, στρατηγοί, διοικητές και ό,τι άλλο χωρά ο νους σου!

Μια τεράστια αγωνία στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ποιος είπε πρώτος την πληροφορία, ποιος δεύτερος, ποιος τα ‘λεγε και δεν ακούγαμε, ποιος ήξερε αλλά σώπαινε και χίλιες δυο δικαιολογίες για να καλυφθεί η φύση του ανθρώπου που το μόνο που θέλει είναι αυτή η γλυκιά αίσθηση της χειραγώγησης, της κυριαρχίας έστω για λίγα λεπτά, λίγες ώρες, λιγες ημέρες προβολής!

Όχι, προσωπικά δεν ξέρω τι έγινε με αυτά τα παιδιά και δεν ξέρω αν έχει σημασία το γιατί, αυτή τη στιγμή, ή το γεγονός πως δύο Έλληνες βρίσκονται σε ξένο έδαφος, στο έλεος ενός Θεού που κάτι τέτοιες στιγμές μοιραία ακυρώνεται μέσα σου!

Δυο παιδιά “αθώα ή ένοχα”, εσκεμμένα τοποθετημένα εκεί ή όχι!

Δυο ελληνόπουλα, που ανεξαρτήτως αυτού του λόγου που βρέθηκαν εκεί, τώρα βρίσκονται σε ένα μπουντρούμι αιχμάλωτοι των ορκισμένων- οργισμένων εχθρών μας!

Και μην ξανακούσω πως ο απλός τούρκικος λαός δεν θέλει την βία!

Γιατί συχνά πυκνά, ειδικά από τουρίστες Έλληνες, έχω ακούσει πως,

“άνθρωποι είναι κι αυτοί με οικογένειες και δεν έχουν σχέση με όλο αυτό και θέλουν την ησυχία τους, τον τουρισμό τους και τίποτε άλλο!”

Ναι, τα ‘χω ακούσει ΚΑΙ αυτά…

Ρε όλοι αυτοί αν μπορούσαν, το αίμα θα μας έπιναν!

Είναι σα να λέμε πως, κανένας Έλληνας δεν φέρει καμμία ευθύνη για την κατάντια την χώρας μας! Εδώ γελάμε!

Σσς μη μιλάτε δυνατά!

Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι κι αυτό ζει χαρούμενο στους αγρούς κι ενδεχομένως κάποιος βοσκός το προστατεύει γιατί έχει να “αρμέξει” και από αυτό…

Εσύ πας, πόσο λίπος σου μένει ακόμη;

Σε άρμεξαν φίλε, σε ξεζούμισαν!

Και μην  αυταπατάσαι πως το μαντρί υπάρχει ατόφιο ακόμη!

Για σκέψου…

Το μαντρί μπαστάρδεψε από καιρό και εσύ το μόνο που λες είναι, “εμείς πρόβατα είμαστε, τι φταίμε; Τα προβατόσκυλα φταίνε κι βοσκός που άφησε τους λύκους να συνυπάρξουν με τα πρόβατα…”

Κι όσο εμείς συζητάμε μεταξύ τυριού κι αχλαδιού ολαυτά, δυο Ελληνόπουλα, κρατούνται αιχμάλωτοι κάτω από άγνωστες συνθήκες, χωρίς κανείς να γνωρίζει με σαφήνεια ποια η έκβαση της υπόθεσης!

Και αντί να έχουμε σύσσωμοι όλοι ξεσηκωθεί, άλλοι να την στήσουν έξω από τα σύνορα, άλλοι έξω από το Αμύνης κι άλλοι έξω από τη Βουλή, καθόμαστε κοτούλες πίσω από τα πληκτρολόγιά μας και τις τηλεοράσεις μας και το παίζουμε κλαμμένες χήρες και να τα κακόμοιρα τα παιδιά και άλλαξε τώρα κανάλι γιατί στεναχωριέμαι και δεν μπορώ τόσο ψυχοπλάκωμα! Βάλε την καινούργια τουρκοσαπουνόπερα να μου θρέψει την εκ φύσεως μιζέρια μου, αλλά κάνε κι ένα  εμπάργκο στα προϊόντα της Τουρκίας γιατί “με το παρά μου γ… … και την κυρά μου, που λέμε εμείς οι μάγκες Ελληνάρες!

Άντε να βάλω και μερικά γελάκια στο φμπ να γελάσει το χειλάκι μου!

Πού ‘ναι ρε ο παλμός του συλλαλητηρίου; Πού πήγε η ψυχή σας; Και μη μου πείτε ήταν κατά λάθος κοματικά κατευθυνόμενη γιατί και είδα και αισθάνθηκα. Άλλο τι θα θέλανε κι άλλο το έγινε…

Αισθάνομαι πως είμαστε όλοι μουδιασμένοι, σκέψου όμως, μήπως αυτό θέλανε; Να μουδιάσει η ψυχή, να σφιχτεί η καρδιά, να αποπροσανατολιστεί το μυαλό;

Μήπως παρά αισθάνθηκε εθνικά υπερήφανος ο Έλληνας;

Μήπως ξαναθυμήθηκε την ταυτότητά του;

Μήπως ξύπνησε και δεν έπρεπε;

Τι να σου πω;

Ένας απλός άνθρωπος είμαι κι εγώ που μοιράζομαι τις σκέψεις μου.

Μα είμαι μάνα και σαν γίνεις μάνα, όλα τα παιδιά του κόσμου είναι και δικά σου και η καρδιά σου πονά και θες το καλύτερο για κάθε παιδί, για κάθε νέο! Θες την πατρίδα σου λεύτερη είτε ο εχθρός είναι πάνω είτε κάτω από το τραπέζι!

Είτε είναι ο εχθρός που σου δακτυλοδείχνουν είτε είναι αυτός που δεν θες να τον δεις…

Κάπου εκεί μεταξύ τυριού και αχλαδιού βρίσκεται η αλήθεια και η τεχνητή πραγματικότητα…

Μοιραστείτε το άρθρο!