Μοιραστείτε το άρθρο!

Κάποιες στιγμές η ζωή μοιάζει μάταιη. Πας έρχεσαι, έχεις ανάγκη από κάπου να πιαστείς. Είσαι εδώ, ρωτάς, ψάχνεις για το εκεί, το παρακάτω. Μα το μόνο που έχεις είναι αυτήν τη σκέψη σου, το τοπίο γύρω σου, το χθες μέσα σου, μόνο αυτά γνωρίζεις. Εσύ μόνος.

Για την ψυχή σου λένε, για το μετά να φροντίσεις! Κανείς δεν σε ρωτά πώς νιώθεις τώρα, τι σου κρύβει το χαμόγελο; Σου βάζουν την ταμπέλα του σοβαρού και μετρημένου. Σε θέλουν στρατιωτάκι αμίλητο, αγέλαστο σαν το παιγνίδι που έπαιζες παλιά! Μόνο που στη ζωή δεν γελάς ποτέ αν κουνηθείς, αν μιλήσεις, αν χαρείς. Κρίνεσαι συνέχεια. Τα δυνατά γέλια τρυπούν τη ζήλια και τον εγωισμό τους, σε θέλουν ναρκωμένο και στα μέτρα τους.

Σώπα σε κοιτούν, χαμήλωσε τα μάτια και προχώρα. Μόνος.

Κοίτα γύρω σου. Όλοι μιλούν για αγάπη κι ενσυναίσθηση και είναι αυτοί οι ίδιοι που υψώνουν το Εγώ τους. Μιλούν για Φως, δηλώνουν δάσκαλοι, οδηγητές και αν τολμήσεις και μιλήσεις εσύ για Φως θα σε πουν άσχετο και μαύρο πρόβατο. Τόλμησες να καπηλευτείς τη θέση άλλου.

Σώπα, χαμήλωσε τα μάτια και προχωρά. Μόνος.

Εσύ συνεχίζεις τη διαδρομή σου. Πας έρχεσαι, έχεις ανάγκη από κάπου να πιαστείς. Απλώνεις το χέρι, δάκτυλα διαδρομές στο χώμα, στον αέρα, σε σώματα, σε δάκρυα. Η ανεξερεύνητη αφή της αναζήτησης δεν ξαπόστασε πουθενά. Άφηνε το άυλο αποτύπωμα της ψυχής της και τα δάκτυλα μόνα στο κενό.

Έχεις ανάγκη από κάπου να πιαστείς άκαρπη η αναμονή. Σωπαίνεις έξω σου, μόνος συνοδοιπόρος η φωνή μέσα σου. Εκείνη γνωρίζει τους φόβους σου, γιατί ναι, φοβάσαι! Σε εκείνη φανερώνεις τα όνειρά σου, γιατί ναι, ονειρεύεσαι. Σε εκείνη ακουμπάς την μοναξιά, γιατί ναι, νιώθεις μόνος. Σε εκείνη ηρεμείς τη σιωπή σου που θέλει να φωνάξει, να γκρεμίσει τα τείχη που την πνίγουν, να ψελίσει, ως εδώ! Όχι άλλη σιωπή, έχω ανάγκη να ακουστώ. Δεν θέλω να σωπάσω και να προχωρήσω.

Άκουσέ με! Είμαι κι εγώ εδώ!

Κάπου σε αυτές τις σκέψεις συναντιόνται οι ψυχές μα όχι οι άνθρωποι, ετούτοι είναι μόνοι. Οι άνθρωποι εύχονται τη χαρά μα τη διώχνουν σαν τους συναντήσει. Εύχονται την αγάπη μα της γυρνούν την πλάτη όταν τους κοιτάξει κατάματα. Εύχονται το Φως μα κυκλοφορούν ακόμη και στο σκοτάδι με σκούρα γυαλιά. Μόνοι.

Δεν ξέρω να σου πω από πού να πιαστείς κι εγώ ψάχνω το νόημα της χαμένης ουσίας στις ζωές των ανθρώπων. Αναζητούμε την αξία και είμαστε οι ίδιοι εκείνοι που την ξεφτιλίζουμε. Αναζητούμε την αλήθεια και είμαστε οι ίδιοι εκείνοι που ζούμε με ψέμματα.

Μην βιαστείς να σε βγάλεις απέξω! Είμαστε όλοι υπεύθυνοι! Αναλογίσου τη δική σου διαδρομή στην απάτη και ξεκίνα να διορθώνεις! Κάπου εκεί στην ίδια διαδρομή θα σε βρω, κάπου εκεί στην ίδια λακκούβα θα πέσουμε κι οι δυο! Μα εκεί μοναξιά δεν θα υπάρχει, εκεί από κάπου θα έχεις να πιαστείς…

Μοιραστείτε το άρθρο!