Μοιραστείτε το άρθρο!

Όταν γράφεται ένα κείμενο αυτός που το γράφει καταθέτει την ψυχή του, τα εντός του. Ιστορίες πότε των γύρω του και πότε δικές του, μα πάντα μέσα από τη δική του αφή στις λέξεις και τα συναισθήματα. Κύτταρα ζωντανά πάλλονται σε κάθε γράμμα.

Όταν ένας άνθρωπος εκθέτει το σώμα του είναι απλά μία εικόνα. Φορά ένα χαμόγελο, το δέρμα του, τα ρούχα του και έτοιμος. Χαίρεται ή πονάει, σημασία έχει μόνο ό,τι φαίνεται κι όχι αυτό που είναι. Η ψυχή του, η χροιά του, η φύση του.

Εικόνα και σάρκα, αυτό έχει καταντήσει η κοινωνία μας και η συντριπτική πλειοψηφία είναι συμμέτοχη!

Αν με δεις στο δρόμο δεν θα δώσεις καμμία σημασία. Μαλλιά στεγνωμένα από τον φυσικό αέρα. Ρούχα αδιάφορα. Ένας κοινός άνθρωπος. Δεν με ενοχλεί κανείς. Ξεκούραστο.

Έχω υπάρξει με γόβες πρωί βράδυ, βαμμένη, νύχια πάνω κάτω, αψεγάδιαστη. Δεν περνούσα απαρατήρητη. Ε και;

Μου έχει ζητηθεί από άντρες να περιποιούμαι την εικόνα μου επειδή αυτό σημαίνει να είσαι γυναίκα. Άκου τώρα;

Γυναίκα σημαίνει να είσαι σαν φωτογραφία περιοδικού. Να μην είσαι εσύ αλλά κάποια που της μοιάζει.

Ψυχή και καρδιά γελούν και σας λυπούνται.

Αφήνουν μέσα τους μόνο εκείνον που δεν θέλησε ποτέ να αλλάξω τίποτα. Ούτε μία λευκή τρίχα από τα μαλλιά μου. Ούτε την παρανυχίδα που παλεύω όταν νιώθω πιεσμένη. Ούτε τη ρυτίδα ανάμεσα στα φρύδια μου που όταν έχει ήλιο φαίνεται πιο πολύ.

Σήμερα ανέβασα μια φωτογραφία με μαγιώ, δημόσια. Πέραν των κλασικών σχολίων φίλων, δέχθηκα μηνύματα στο messenger και like από άτομα άγνωστα που με ακολουθούν.

Τόσο καιρό ανεβάζω γνωμικά, αποφθέγματα, κείμενά μου, σκέψεις, λίγες λέξεις για να στοχαστείς, να νιώσεις ότι δεν είσαι μόνος. Να βρεις μια σύνδεση. Όλοι ετούτοι άφαντοι και σιωπηλοί. Λίγη σάρκα όμως ήταν αρκετή για να τραβήξει το ενδιαφέρον τους.

Γιατί όλοι σέρνονται πίσω από μία εικόνα. Όλοι θέλουν να έχουν αυτό που τραβά τα βλέμματα. Βλέμματα βρίσκεις παντού. Όλο το διαδίκτυο είναι γεμάτο από μάτια που μόνο κοιτούν, που αρνούνται πεισματικά να νιώσουν την ομορφιά. Μόνο την επίκριση, την κακία και το θυμό εκφράζουν.

Εικόνα και σάρκα αυτό έχει καταντήσει η κοινωνία μας!

Έχει χαθεί η ευγένεια, έχει χαθεί η ομορφιά μιας καθαρής επικοινωνίας. Μιας ανταλλαγής ενεργειών και όχι υγρών μίας συνουσίας! Γιατί αυτός είναι ο σκοπός των περισσότερων, η συνουσία, το σεξ.

Έχει χαθεί ο ρομαντισμός. Έχει ξεχαστεί η ευτυχία της ερωτικής επαφής και έχει αντικατασταθεί από την στεγνή ηδονή της σάρκας και της ύλης. Η επαφή, η σύνδεση δεν υπάρχουν πια! Οι άνθρωποι θέλουν μόνο να ξεδίνουν μέσα από το εφήμερο και όταν τελειώνει να γυρίζουν πλευρό. Το “αισθάνομαι” έχει αντικατασταθεί από το “κάνω”. Οι άνθρωποι μυρίζονται σάρκα και τρέχουν όπως οι αχόρταγες μύγες τον Αύγουστο.

Εικόνα και σάρκα η κατάντια της κοινωνία μας.

Το πλήθος σέρνεται γύρω από πρότυπα αντρών και γυναικών που είναι λες κι έχουν βγει από σαρωτή. Ίδια φρύδια, ίδια χείλη, ίδιο στήθος, ίδιους κοιλιακούς, όλα ίδια. Η ομορφιά της φυσικότητας καμουφλαρισμένη πίσω από τόνους μακιγιάζ στις γυναίκες, πίσω από γυαλιά και ρούχα βιτρίνας για τους άντρες.

Την εικόνα σου την ξέρεις, τη φτιάχνεις, τη φιλτράρεις. Είναι εκεί στον καθρέπτη σου.

Η ψυχή σου έχεις αναρωτηθεί πού βρίσκεται; Πού είναι η αλήθεια σου ξέρεις; Ποιος είσαι; Ποια τα υλικά σου; Ποιος ο σκοπός της ύπαρξής σου; Η σύνδεσή σου με τη ζωή; Η επαφή σου με την εικόνα που βλέπεις όταν ξυπνάς!

Φοβάσαι; Ντρέπεσαι; Έχεις χάσει το νόημα; Ξέρεις; Αναρωτήθηκες; Σε νοιάζει; Τι;

Μία εικόνα που κατάστρεψε τις χίλιες λέξεις η ζωή σου. Τα νοήματά της σβήστηκαν με γομολάστιχα αφήνοντας τρύπα στη σελίδα. Το κενό που φέρεις μέσα σου.

Ψυχή, πνεύμα, ύπαρξη, σύνδεση.

ΕΣΥ – ΚΕΝΟ…

Μοιραστείτε το άρθρο!