Μοιραστείτε το άρθρο!

Ξημέρωσε, δεν τολμώ να κοιτάξω έξω. Δεν τολμώ να αναπνεύσω! Όμως αυτήν τη φορά όχι, δεν μου το επέβαλλε κάποιος επιστήμονας στο δελτίο των ειδήσεων, μου το επιβάλλατε “εσείς” ξανά!

Εσείς οι γνωστοί άγνωστοι που κάθε χρόνο κατακαίτε το οξυγόνο, στραγγίζετε τη γη, αποδυναμώνετε τη φύση. Ξέρω πως σας πληρώνουν αδρά οι κυβερνήσεις. Δεν χρειάζομαι να ψάξω για αποδείξεις, τις έχω μπροστά μου! Κάθε χρόνο τα ίδια, εστίες διάσπαρτες σε ένα μέρος, άνεμοι συνήθως δυνατοί και μία πυροσβεστική που το θέλει μόνο η ψυχή της, όχι η πολιτεία!

Απαρχαιωμένος ο εξοπλισμός χρόνια τώρα, ελάχιστα τα χρήματα του προϋπολογισμού που δόθηκαν για την πυροσβεστική. Άνθρωποι που παλεύουν με μισθούς της πείνας κι εμείς οι απλοί πολίτες, πότε να εκθειάζουμε το έργο τους και πότε να τους τα χώνουμε επειδή άργησαν να πάνε στον τόπο της φωτιάς.

Κανείς δεν σκέφτηκε συλλογικά! Πού να πρωτοπάνε οι άνθρωποι αυτοί όντας λίγοι και με λίγο εξοπλισμό σε σχέση με την εκάστοτε καταστροφή και που συνήθως είναι σε πολλά σημεία ανά την Ελλάδα, αφού καμμία κυβέρνηση δεν φρόντισε γιαυτό! Καμμία!

Θα σβήσουν οι φωτιές, θα σβήσουν και τα όνειρα. Δεν μπορώ να αναπνεύσω θα λες για μία ακόμη φορά! Όλα μαύρα πάλι κι εσύ αποσβολωμένος θεατής! Θα σου μιλήσουν για κλιματική αλλαγή. Θα σε χαρακτηρίσουν ανεύθυνο που πέταξες τσιγάρο, που έκαψες χόρτα. Θα σου μιλήσουν για υψηλές θερμοκρασίες, για δύσβατες περιοχές. Καμμία ανάληψη ευθύνης από την πολιτεία, μόνο ενοχή στο πρόσωπό σου!

Για όλα φταις εσύ άνθρωπε!

Θαρρείς οι κυβερνητικοί δεν είναι άνθρωποι! Είναι;

Η φωνή μου δεν βγαίνει, μόνο η σκέψη τρέχει στα ζώα χωρίς σπίτι, στα καμμένα δέντρα, στη νεκρή φύση. Ο άνθρωπος να ζήσει! Ευτυχώς δεν θρηνήσαμε θύματα διαβάζω παντού! Η φύση δεν είναι θύμα;

Τα ζώα, τα πουλιά, τα έντομα; Δεν έχουν ψυχή για τη θρησκεία σας αυτά;

Ποιος σας δίνει το οξυγόνο; Ποιος φροντίζει να διατηρηθεί η ισορροπία στη γη; Ο άνθρωπος; Η φύση από μόνη της!

Ποιος άνθρωπος στάθηκε πλάι στο οικοσύστημα; Χωρίς ΜΚΟ και επιχορηγήσεις, χωρίς την ταμπέλα οικολογικής οργάνωσης; Χωρίς την πολιτική σκοπιμότητα;

Πόσα σκουπίδια μάζεψες σήμερα; Ή καλύτερα πόσα λιγότερα σκουπίδια δημιούργησες σήμερα; Πόσο λιγότερο σκατόψυχος έγινες σήμερα;

Δεν μπορώ να αναπνεύσω! Χαρακτηρίζουν γραφικούς όσους βρίσκουν καταφύγιο στη φύση. Όσους δεν τρέχουν στις καφετέριες για διασκέδαση. Όσους δεν είναι με ένα κινητό στο χέρι κι ατενίζουν ένα δειλινό σιωπηλοί, λες και συνομιλούν με το Θεό. Όσους αγγίζουν τη φύση και πλένουν τα χέρια τους πριν, για να μην τη μολύνουν με τον ιδρώτα τους.

Το στήθος μου σφιγμένο, βαρύ. Τα μάτια μου συντροφιά με τα δάκρυα που ξεπλένουν την κάπνα, μα όχι το σίχαμα και τη βρομιά! Δε θέλω άλλο να λέγομαι άνθρωπος! Να διαγραφώ θέλω από τους καταλόγους σας! Θέλω να λέγομαι δέντρο, λουλούδι, άλογο, δελφίνι, να ανήκω στη φύση και μόνο!

Δεν είμαστε άνθρωποι με νόηση και ψυχή πια! Γίναμε κοινωνοί ενός συστήματος που μόνο απομυζά κι εμείς το υλικό της θρέψης του! Είμαστε συμμέτοχοι σε κάθε καταστροφή γιατί τόσα χρόνια παραμένουμε αδρανείς και οι συμπαντικοί νόμοι είναι αμείλικτοι!

Ήρθε η ώρα ο καθένας να πάρει ότι έσπειρε! Ο χρόνος σας άνθρωποι τελείωσε! Οι ευκαιρίες, σας δόθηκαν! Οδεύουμε στους τίτλους τέλους!

Ο απολογισμός έχει γίνει από καιρό! Το Εγώ σου κρατούσε το τομάρι σου απέξω!

Τα χρήματα καίγονται. Τα σπίτια, τα πολυτελή αμάξια, τα κότερα καίγονται! Οι πισίνες εξατμίζονται! Το μόνο που θα μείνει είναι η συνείδηση και είναι η μόνη κτήση που θα σταθεί απέναντι σου, όταν μείνεις γυμνός από την ψεύτικη δύναμή σου, το θεό σου, το χρήμα σου…

“Αιτία ελομένου, θεός αναίτιος.

Την ευθύνη την έχει αυτός που επιλέγει, ο θεός δεν είναι ο υπαίτιος.

Πλάτων”

Μοιραστείτε το άρθρο!