Το χαμένο σου χαμόγελο

Προσπάθησες να βρεις το χαμένο σου χαμόγελο μέσα σε λόγια και εικόνες που γλυκαίνουν την καρδιά.

Το κρύο τσουχτερό, φτιάχνεις μια ραγισμένη καρδιά στο τζάμι…

Δες ομορφιά! Στο κρύο η ζωή είναι μόνο για παράθυρο, τζάκι, ζέστη, κλειστά φώτα και ψιθύρους…

Προσπάθησες να βρεις το χαμένο σου χαμόγελο μέσα σε λέξεις, ανάμεσα σε έννοιες κρυμμένες σε σελίδες.

Γράφεις, κάποιες φορές…

Σπάνια πια αφιερώνεις χρόνο. Η ψυχή σου σε νάρκωση. Πότε πότε, ακούει λέξεις μέσα της που μοιάζουν σε κείμενα μα πιο πολύ σε δημιουργική γραφή. Δημιουργείς εικόνες, δημιουργείς όνειρα, δημιουργείς ζωή! Άλλοτε ως ποίηση, άλλοτε ως μια μικρή ρήση. Κρυφά, να μην σε ακούσουν οι άλλοι, κρυφά να μην ζηλέψουν το χαμόγελό σου…

Λίγες λέξεις αρκούν για να δεις, λίγες προτάσεις αρκούν για να μπορέσεις!

Λίγες ακόμη, για να ξαναβρείς το χαμένο σου χαμόγελο.

Τελικά είναι τόσο εύκολο να χαμογελάσεις;

Ή είναι ό,τι πιο δύσκολο μπορείς να κάνεις; Προσπάθησες να βρεις κάπου το χαμένο σου χαμόγελο;

Θέλει τόλμη να χαμογελάς! Θέλει θάρρος να μην σε λυπούνται! Να είσαι καλά ακόμη κι όταν όλα καταρρέουν! Δεν είσαι μηχάνημα, είσαι άνθρωπος κι όμως αναγνωρίζεις πως όσο και να κλάψεις, όσο και να πονέσεις η ζωή θα προχωρά!

Οι άνθρωποι που νιώθουν χαρά και την εκφράζουν, για τους άλλους είναι προβληματικοί και δέχονται ψυχολογική βία για να το σταματήσουν! Νιώθουν μειονεκτικότητα εκείνοι που δεν χαμογελούν. Νομίζουν πως αν εκφράσουν τα συναισθήματά τους κινδυνεύουν! Νιώθουν ευάλωτοι και ουσιαστικά οι ίδιοι συντηρούν την κατάσταση της μιζέριας, διώχνοντας το χαμόγελο από τα χείλη τους. Μόνο έτσι τραβούν την προσοχή των γύρω τους. Μόνο με το να τους λυπούνται!

Αν πιστεύεις πως έτσι είσαι ασφαλής, δεν μπορώ να σου αλλάξω γνώμη και η αλήθεια είναι πως δεν θέλω!

Καιρό προσπαθώ να σε σκουντήξω, να σε ξυπνήσω, να σε αγγίξω, να σε αναστήσω!

Το χαμένο σου χαμόγελο, είναι δικό σου! Κανείς δεν μπορεί να στο φέρει πίσω παρά μόνον εσύ!

Ψάξε το στου παραθύρου σου την θαμπάδα! Ψάξε το στις λέξεις σου κρυμμένες σε λιωμένα χαρτάκια εδώ κι εκεί! Ψάξε το στην τόλμη που δεν όρμηξε ακόμη να σαρώσει κάθε σου λύπη! Μόνο μην τα παρατάς και συνέχισε να το ψάχνεις!

Θέλει τόλμη να χαμογελάς! Να αναγνωρίζεις πως όσο και να κλάψεις, όσο και να πονέσεις, η ζωή προχωρά! Κιαν τελικά δεν καταφέρεις να βρεις το χαμένο σου χαμόγελο, ίσως, να χρειάζεται να το δημιουργήσεις από την αρχή!…