
Ακόμη και στα πιο μεγάλα σκοτάδια, το φως σε οδηγεί!
Μοιραστείτε το άρθρο!
Μέσα στο φως η ζωή πάλλεται. Έμβρυο που αδιάκοπα στης θείας πρόνοιας τη φροντίδα ωριμάζει, για την έξοδό του από τη σκιά.
Η ψυχή μετά το φως του ουρανού παραδίδεται στην προετοιμασία της για τον κόσμο της ύλης.
Μοιάζει το σκοτάδι να πρεσβεύει, να είναι ο άρχων των πάντων.
Αναρωτιέσαι αν νίκησε το φως. Αναρωτιέσαι αν οι ψυχές είναι αληθινές μέσα σε τόσο σκοτάδι.
Ο ήλιος μοιάζει να αποχωρεί τη νύχτα, νομίζεις αποσύρεται για κάποιο λόγο. Παντού σκοτάδι κι όμως το φεγγάρι γίνεται το μέσον για να δηλώσει την παρουσία του. Η διττότητα της αλήθειας και του μαζί. Εκείνης της σύνδεσης που δεν χωρίζει και δεν χωρίζεται.
Πώς να φωτίσει την πλάση, από μόνο του το φεγγάρι δίχως τον ήλιο; Το σκοτάδι βασιλεύει, μα μες στα σκοτάδια, πώς να υπάρξεις; Ανάβεις το φως για να δεις…
Ο ήλιος ανάβει το φεγγάρι για να δείξει στους ανθρώπους πως ακόμη και στα πιο μεγάλα σκοτάδια τους, το φως δείχνει το δρόμο. Το φως τους οδηγεί.
Δεν τρέφει το φως! Δεν ανοίγει, δεν ξεχειλώνει να θες κι άλλο κι άλλο! Το φως μόνο φωτίζει! Μόνο γεμίζει και ζεσταίνει τα κενά.
Κουράστηκα να βάζω να παλεύουν το φως με το σκοτάδι. Απατηλή μάχη. Σαν ένα σκάκι που στη μάχη ρίχνονται μόνον η βασίλισσα κι ο βασιλιάς, κρατώντας τα πιόνια ακίνητα και άβουλα.
Το φως προσδιορίζει το σκοτάδι. Το σκοτάδι δεν έχει ταυτότητα, χαμόγελο, δάκρυ, θάλασσα, φύση, ζωή…
Το φως ζωντανεύει τη ζωή, το σκοτάδι είτε τη φοβίζει είτε την ξεκουράζει. Ο καθένας ας κρατήσει τη δική του οπτική! Άλλοτε με τα μάτια ανοιχτά κι άλλοτε με τα μάτια κλειστά…
Αποσύρομαι από ετούτη τη μάχη. Δεν ήταν μάχη ποτέ τελικά! Όλα είναι ένα! Σκοτάδι και φως.
Η ψυχή μου ήταν που πάλευε τόσον καιρό με το δικό της σκοτάδι… Μέχρι που απόκαμε. Μέχρι που κατάλαβε. Μέχρι που ένιωσε. Μέχρι που σκέπασε το σκοτάδι της με φως και γέμισε όλα της τα κενά!
Όποιος θέλει ας συνεχίσει να παλεύει!
Και όποιος κατάλαβε κατάλαβε…
Μοιραστείτε το άρθρο!