Μοιραστείτε το άρθρο!

Ακούω συχνά την προτροπή “να ζεις!”

Την έχω πει κι εγώ και ήρθε η ώρα να διευκρινίσω τι εννοώ προς αποφυγή παρεξηγήσεων!

Τι σημαίνει να ζω, δηλαδή μιλάς με έναν νεκρό; Έχω πεθάνει και δεν το ξέρω;

Τι σημαίνει να ζεις;

Αναπνέω μόνο, στέλνει η καρδιά μου αίμα στα ζωτικά μου όργανα μόνο, τρώω μόνο, κοιμάμαι μόνο, ξυπνάω μόνο;

Αν αυτό σημαίνει ζω, τότε ολαυτά μου συμβαίνουν και σου λέω πως στα σίγουρα ζω κι εγώ κι εσύ και όλοι μας και σκίστε τα χαρτιά σας όσοι μιλάτε για ζωντανούς νεκρούς, είμαστε όλοι ζωντανοί!

Εδώ, είναι η στιγμή που βουβάθηκες, που ξεροκατάπιες, που το στομάχι σου σφίχτηκε, που λες όχι, τι λέει αυτή!

Αυτό δεν είναι ζωή!

Και κάπου εκεί σου ‘ρχεται και το ερώτημα τι είναι ζωή;

Πέρα από δόγματα, θρησκευτικές προκαταλήψεις, κοινωνιολογικές απόψεις και λόγια καθηγητών, ψυχολόγων, ψυχιάτρων, ανθρώπων της νόησης και των γραμμάτων.

Πόσοι από αυτούς έχουν ζήσει έξω από τον χώρο εργασίας τους!

Στην καθημερινότητα, στις δυσκολίες, στις ομορφιές, στο οξυγόνο χωρίς αφυγραντήρα, νεφελοποιητή και κλιματισμό!

Πόσοι έχουν αγγίξει την “λάσπη” χωρίς να σιχαίνονται μήπως λερωθεί το επαγγελματικό τους ρούχο και πώς θα πάνε να ρητορεύσουν, να χειραγωγήσουν, να κάνουν πως ακούνε άλλους κι άλλοι να νομίζουν πως τους ακούνε…

Αν νομίζεις πως τα ‘χω με αυτούς αυταπατάσαι!

Θα μπορούσα να τα έχω με εσένα, που έχεις πάψει να πιστεύεις σε εσένα,  μα προσπαθώ να αποβάλλω τον θυμό από μέσα μου! Μόνο ζωή δεν μου χαρίζει!

Με κανέναν σας δεν τα ‘χω!

Σκέψεις μοιράζομαι ξεριζωμένες μέσα από στιγμές ζωής όπως την καταλαβαίνω!

Και για όσα σου μιλώ τα ‘χω ζήσει, για όσα δεν έχω ζήσει ελάχιστα θα ακούσεις από εμένα.

Μπορεί βέβαια κι αυτή η ζωή να μη σου ταιριάζει… η ζωή έξω από κουτιά, γιαυτή σου μιλώ!

Η ζωή έξω από τους 4 τοίχους σου, που την μεταφέρεις σε άλλους 4 τοίχους κι αυτό για εσένα είναι διασκέδαση, ζωή.

Μπορεί και να είναι, μα έχεις δοκιμάσει να δεις και κάτι άλλο;

Η ζωή έξω από το τι θα πει το σόι, τι θα πουν οι φίλοι των γονιών σου, πώς θα το πάρει ο δίπλα κι ο παραδίπλα και….

Ε, δεν πάνε όλοι στον αγύριστο;

Η ζωή έξω από την λύπη γιατί όπως αφήνεις την λύπη να κυριεύει την ζωή σου, έτσι μπορείς κάλλιστα να αφήσεις και την χαρά! Και ναι, ξέρω κι εγώ στον ίδιο κόσμο ζω και ναι, είναι δύσκολα όλα πολύ, μα κάτι όμορφο θα αξίζει για να σε κάνει να χαμογελάσεις γιατί αν δεν υπάρχει, πες μου ποιος ο λόγος να ζεις;

Θες όσα χρόνια κιαν περάσουν να έχεις αυτή τη ζωή; Να κλαίγεσαι για τα άσχημα; Τίποτα δεν δακρύζει την χαρά σου, τίποτα δεν την συγκινεί;

Η ζωή έξω από το φαίνεσθαι, που ταιριάζει γάντι στην αισθητική των γύρω σου μα όχι στην δική σου. Η ζωή αυτής της ξέγνοιαστης αίσθησης ελευθερίας που σου δίνει την δύναμη, σαν ξυπνάς το πρωί, να κατακτήσεις τον κόσμο!

Όχι για να γίνεις ο κατακτητής εσύ, μα για να φτάσεις όσο πιο κοντά γίνεται σε αυτό που είσαι, για να ενωθείς με εσένα, για να πάψεις να χαρίζεις κομμάτια σου δεξιά κι αριστερά για να βλέπεις ανθρώπους ικανοποιημένους!

Μην αυταπατάσαι ευτυχισμένους δεν τους κάνεις έτσι! Χειρότεροι άνθρωποι γίνονται, αφού τους θρέφεις το εγώ τους…

Δες το κι από αυτή την πλευρά …

Γιατί όλα μετριούνται στο τέλος, όλα δείχνουν την αξία τους στο τέλος, κι εμείς νομίζουμε πως έχουμε χρόνο, σήμερα, αύριο, μεθαύριο, σε ένα δυο τρία χρόνια και τα χρόνια πέρασαν κι εμείς συνεχίζουμε να μετράμε αύριο.

Η ταμειακή μηχανή της ζωής δεν πατά παρά μόνο μια φορά το Ζ της, από μόνη της…

Και τότε εσύ έχεις χάσει την ευκαιρία σου να το πατήσεις.

Το Ζ της ζωής σου, σε κάθε τελείωμα ημέρας!

Τι άφησες να την γεμίσει, τι άφησες να την πληγώσει, τι άφησες να την χειραγωγήσει, τι άφησες να την ονομάσει δική σου ζωή!

Δήλωσες απλώς παρών, γέμιζες κι εσύ ως συμμέτοχος;

Το Ζ της ζωής σου, ανήκει μόνο σε εσένα. Όλα τα αλλά είναι εξωγενείς παράγοντες! Σε αγγίζουν, δεν σε κυριαρχούν!

Εσύ ανοίγεις το ταμείο σου!

Εσύ διαλέγεις τους πελάτες σου, όσο σκληρό κιαν σου ακούγεται!

Εσύ είσαι η ζωή σου!

Φρόντισε κάθε Ζ της, να είναι γεμάτο από εσένα!

Μοιραστείτε το άρθρο!