Μοιραστείτε το άρθρο!

Θέλει θάρρος να ακούς το σ’ αγαπώ μα να μην μπορείς να αγγίξεις τον άνθρωπό σου!

Ξαφνικά, οι αποστάσεις αποκτούν μέγεθος και προσμονή.  Ξαφνικά, οι δρόμοι γίνονται όλοι εθνικές να τους πηγαίνεις και να μην φτάνεις ποτέ! Γίνονται θάλασσες κι εσύ καπετάνιος δίχως σκαρί να ανοίξεις τα πανιά σου και πώς να το αντέξεις!

Θέλει θάρρος να ακούς το σ’ αγαπώ κι εσύ μουδιασμένος με ένα χαμόγελο μες στην καρδιά να μην μπορείς, να μην αφήνεσαι να το νιώσεις παρά να πολεμάς να το διώξεις μακριά, επειδή κάποτε πληγώθηκες ξανά και ξανά!

Θέλει θάρρος να αφήνεσαι να σε αγαπούν! Να αφήνεσαι σου το λένε! Να αφήνεσαι να σου το δείχνουν! Κι εσύ να δέχεσαι πως το αξίζεις δίχως να το διώχνεις, τιμωρώντας τον εαυτό σου που τολμά να κινδυνεύσει για ακόμη μια φορά από την αγάπη!

Ανάθεμά με να φωνάξεις μέσα σου, αξίζω να αγαπηθώ!

Θέλει θάρρος να αγαπήσεις ξανά! Να αφήσεις πίσω σου όσα πήγαν στραβά! Όσα σε έδιωξαν μακριά από την αγάπη, όσα σε πλήγωσαν, όσα σε έκλαψαν με δυνατούς λυγμούς και πλάκωμα στο στήθος.

Να αφήσεις πίσω σου την λήθη που σου έχει ληστέψει καθετί όμορφο από την αγάπη και σου επιτρέπει να θυμάσαι μόνο το τέλος, μόνο το ξεριζωμένο από την καρδιά σου αντίο. Και πώς να αντέξεις ένα ακόμη;

Η ευτυχία σου δική του. Η λατρεία σου θυσία για ένα του χάδι. Το χαμόγελό του ανάγκη σου. Το βλέμμα του ανάσα που δεν χόρτασες με ένα μόνο κοίταγμα!

Και τελικά θέλει θάρρος πολύ η αγάπη! Να γκρεμίζεις τα τείχη των φόβων σου! Να αφήνεις πίσω το χθες! Να μην κυνηγάς τα γιατί σε αυτό που έχει τελειώσει! Να ζητάς μια καινούργια αρχή και κανένα τέλος παλιό να μην μπορεί να σου την στερήσει!

Θέλει θάρρος η αγάπη, αγάπη μου, γιαυτό σταμάτα να μετράς πληγές και ξεκινά να μετράς στιγμές, εσύ με την αγάπη…

Μοιραστείτε το άρθρο!