Μοιραστείτε το άρθρο!

Η θάλασσα μαγεύει, θρέφει την σκέψη να μην μείνει φυλακισμένη μέσα μας. Η θάλασσα ακυρώνει κάθε περιορισμό σαν δεν τελειώνει το βλέμμα στο γαλάζιο της!

Κι όλα όσα ζήσαμε κοιτώντας τη, γίνονται γέλιο να κυματίσουν τη γαλήνη της! Δάκρυ να πλημμυρίσουν τα όριά της!

Θάνατος που θα νικήσει όποιος παλέψει με την οργή της!

Όμορφη μέρα σε ανταριασμένη θάλασσα μόνο ζωή μπορεί να αντέξει μέσα της!

Κι όσοι την ζωή δεν τη χορτάσαμε ακόμη, αφήνουμε την λήθη να λυτρώσει αυτή μας την ανάγκη.

Ουρανέ! Εσύ που την ξυπνάς με του αγέρα σου την δύναμη και της βροχής σου την απατηλή κάθαρση, δώσε της τον παλμό σου να αρχινίσει να μου μιλά για όσα με βία μου πήρε μακριά!

Να την ακούσω με μανία να χτυπά στης ακοής μου τα προβλέψιμα γιατί, και να τα κάψει με της αρμύρας της το θεραπευτικό χάδι. Να σωπάσουν τα γιατί σου μιλώ, να σταματήσουν να ζητούν να βγω αντάμωμα σε κάποια μάχη μου με το αλαργινό μου όνειρο.

Στον κάβο μου δεν άραξε όνειρο κι ο κάβος που ‘δεσα, τον έκοψες θάλασσά μου εσύ! Τώρα τι μου ζητάς να σε αρμενίσω;

Κι εσύ Ήλιε! Ξημέρωσε την στης αυγή σου το ονείρεμα, να μην γνωρίζει αν είναι ημέρα που αρχινά ή μήπως νύχτα που δεν θέλει να ξυπνήσει! Και να στέκει εκεί, ακίνητη, γαληνεμένη, με την ελπίδα της προσμονής της θέρμης σου στα ήσυχα νερά της.

Θάλασσά μου απύθμενης διττότητας, στο χρώμα σου παλεύω την καρδιά μου να εμπιστευτεί την άχρωμη θλίψη της. Στο κύμα σου να την ζωντανέψει και στη σιγή σου, να την γιατρέψει από τις πληγές της, που δεν έκλεισε κανένα ηχηρό σ´αγαπώ!

Μοιραστείτε το άρθρο!