Είναι εκείνο το ανάγλυφο στον πεσμένο από τα χρόνια κίονα. Περνάς κρυφά, να μη σε δει ο φύλακας, τα δάκτυλά σου από τις αύλακες. Ακουμπάς το παρελθόν, μοιάζουν με φλέβες που δεν τις νίκησε ο θάνατος!
Η γυναίκα που έγινε Αγάπη
Το Μαζί
Η Πόρτα που Άνοιξε
Η Σιωπή του Άδη, η Αλήθεια του Ανθρώπου
Ο Ιερός μου Τόπος δεν κατοικεί… υπάρχει