Εσύ ένα κουφάρι, αγκαλιά με όσα σε κρατούν πίσω! Παντού μετράς απουσίες αλλά ας μοιάζει με χθες κιας είναι ένα ακόμη δικό σου ψέμα!

Εσύ σταθερά απομακρύνεσαι με το αντίο πεισματικά να σωπαίνει στα χείλη σου και το μαζί να σβήνει τα σημάδια που άφησε επιπόλαια το χθες.

Μοιράζομαι σκέψεις πρωινές. Δυστυχώς πολλές φορές φοβόμαστε να μοιραστούμε τα δύσκολα μήπως και χαρακτηριστούμε αδύναμοι! 

Εκεί, αισθάνθηκα πως οι άνθρωποι αυτοί είναι σίγουρα πλάσματα του Θεού της δημιουργίας, της ένωσης και της αγάπης και πως εμείς οι υπόλοιποι είμαστε παιδιά ενός κατώτερου Θεού, υπάνθρωποι, γεμάτοι πάθη, ζήλια, μνησικακία και εγωκεντρισμό!