Τώρα κι εχθές, αντίθετα σαν τα δάχτυλά που στάθηκαν απέναντι. Ο αγέρας θα ‘ναι παντού και η γης παντού μα ακίνητη, να μην ξεριζωθεί, να μην αλλάξει αν γίνεται τίποτα.

Καμμία Σελήνη δεν κλέβει εκεί από κάπου φως, να φέξει στις ψυχές τους. Αποδυναμώνομαι, χάνω το δρόμο μου διανύοντας μες σε ατελείωτα χιλιόμετρα της ζωής μου το χθες.

Η Σαντορίνη για εμένα είναι καταφύγιο! Εκεί μου γεννήθηκαν αρχέγονα συναισθήματα, θύμησες από τα παλιά που δεν ήξερα πως υπήρχαν μέσα μου. Στη Σαντορίνη βρήκα αγάπη, βρήκα οικογένεια και εκεί επιστρέφω πάντα όταν η ζωή μου εδώ στην πόλη μοιάζει λάθος.