Μοιραστείτε το άρθρο!

Όλη μας η ζωή ένας βυθός, μια επιφάνεια κι ένας ατελείωτος ουρανός, να συναντά τις σκέψεις όλων των ανθρώπων σαν τον κοιτούν. Έτσι και η Σαντορίνη, ένα νησί μιας γέννας από τη μήτρα της γης, που δεν μπορείς να πεις με σιγουριά, αν ήταν από θυμό ή από πάθος για ζωή!

Ένα νησί δημιουργημένο σχεδόν εξολοκλήρου από ηφαίστεια. Υπάρχουν όμως και περιοχές με ορυκτά μη ηφαιστειακά, εκατομμυρίων ετών που κάποια δεν είναι καν χρονολογημένα! Το ηφαίστειο ορατό σε εμάς, είναι αυτό της Καλντέρας, το άλλο ηφαίστειο ονομάζεται Κολούμπο, είναι υποθαλάσσιο και βρίσκεται στην περιοχή Κολούμπο. 

Η Σαντορίνη, όντας βγαλμένη κυριολεκτικά από τα έγκατα της γης, δεν θα μπορούσε να μην έχει έναν διαφορετικό βυθό από όλα τα υπόλοιπα νησιά της Ελλάδος. Μια βουτιά με τα μάτια ανοιχτά και η καρδιά σου σφίγγεται! Βαθιά νερά, χάνεσαι λίγα μέτρα από την ακτή, σε ένα σιωπηλό απέραντο σκοτάδι! Μα εκεί που βλέπεις έδαφος, τα χρώματα, η μορφολογία του εδάφους και οι ιδιαίτερες πέτρες, σε προκαλούν να τα αγγίξεις όλα! Λένε πως η Σαντορίνη στέκεται σε στύλους απροσδιορίστου μήκους, σαν χορεύτρια επάνω στις πουέντ της ισορροπεί, μαγεύοντας και τον πιο έμπειρο δύτη!

Χαμένη κι εγώ σε αυτό το απέραντο απάτητο, ένιωσα την ανάγκη να ενωθώ με το βυθό αυτό, να τον αγγίξω με χέρια γυμνά! Να ελευθερώσω τις αισθήσεις μου στην κρυμμένη του δύναμη! Πού ξέρεις; Ίσως από αυτή τη σύνδεση να φτάσω μέχρι βαθιά, τις υγρές καυτές ροές του ηφαιστείου, που βρίσκεται σε κατάσταση, ανενεργή (dormant). Ίσως και να ακούσω τον κοιμισμένο του παλμό, ίσως και να μου ψιθυρίσει το πότε θα εκραγεί ξανά!

Μια δυνατή φιλία μόνο, θα μπορούσε να εκπληρώσει αυτή μου την ευχή! Μόνο ένας άνθρωπος, που πέρα από έμπειρος δύτης, είναι και αναζητητής της αλήθειας, οπότε και κανένα βουβό σκοτάδι δεν τον τρομάζει!

Αυτός ήταν ο Κώστας Σαρμάς, ο άνθρωπος που με βοήθησε να τα καταφέρω, αφού δεν είχα ξανακάνει ποτέ κατάδυση. Λίγα μαθήματα χρειάστηκαν για να αισθανθώ την αυτοπεποίθηση και τη σιγουριά, ώστε να μπορώ να απολαύσω την απεραντοσύνη του βυθού.

Ο βυθός μεταμορφώνεται σε οδηγό και η ψυχή σου αφήνεται να οδηγηθεί εκεί που ανήκει, στο απέραντο! Όταν ο δύτης πλάι σου, νιώθει το μέγεθος ετούτη της μεγαλοσύνης, η βουτιά, γίνεται κατάδυση στα δικά σου ανείπωτα.

Το Aegean divers Santorini Greece ένας χώρος, άρτια εξοπλισμένος, πλήρως εναρμονισμένος με τα κυκλαδίτικα χρώματα, μα και με το αρχαίο ελληνικό πνεύμα! 

Η υπομονή του Κώστα απερίγραπτη! Η ηρεμία του μέσα και έξω από το νερό, τη στιγμή της εκμάθησης των βασικών οδηγιών για ασφαλή κατάδυση, μου αποκάλυψαν πως η φύση μπορεί να μεταμορφώσει και το πιο ελεύθερο αγρίμι, στο πιο γαλήνιο πλάσμα που γεννήθηκε ποτέ στη γη.

Όσο για την ομάδα του, παιδιά εξυπηρετικά και με διακριτική ευγένεια! Ο Ορφέας, ο δασκαλός μου, κατάφερε μέσα σε λίγο χρόνο να καταλάβει την μοναχικότητά μου και την ανάγκη μου να διαφοροποιούμαι από τις αυστηρές διαδρομές μιας ομάδας. Η εκπαίδευση έγινε με τους δικούς του κανόνες, μα επιτρέποντάς μου να είμαι στο δικό μου χρόνο, στο δικό μου βυθό…

Η σιωπή του βυθού είναι ό,τι πιο αυθεντικό κι αληθινό έχουν ακούσει τα αυτιά μου! Ο ήχος της ανάσας σου, ακυρώνεται από την εικόνα μέσα από τη μάσκα κι όσα βλέπεις μέσα του, γίνονται οι ήχοι, οι γεύσεις, η αίσθηση στον πυρήνα της καρδιάς σου.

Αν σας πάει ο δρόμος σας στη ρομαντική Σαντορίνη, αλλάξτε την εικόνα της αυτή, σε συναρπαστική εμπειρία ζωής μέσα από μία κατάδυση στο Aegean divers Santorini Greece. Η επαφή με τον βυθό της δεν περιγράφεται, μόνο τη ζεις με τις δικές σου αισθήσεις!

Εξερευνώντας το βυθό της, η ανάγκη σου να αγγίξεις την επιφάνεια της θάλασσάς της, γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική. Όταν αγαπάς τη θάλασσα, θες να την ανακαλύψεις, σε όλες τις φυσικές της διαστάσεις. Να αισθανθείς την αντάρα της, την γαλήνη της, τον τρόπο που χτυπά την άμμο, το τραγούδι που τραγουδά σε κάθε της άγγιγμα!

Στις παραλίες που πηγαίνω, τα βότσαλα ρουφούν το νερό και τραγουδούν σαν σειρήνες που θέλουν να σε κρατήσουν παντοτινά δικές τους πετώντας σε στα βράχια. Στο “Λιμανάκι”, το “Πορί”, το “Κολούμπο”, στην “Παναγία την Πλάκα” η μοναχικότητα είναι μονόδρομος.

Ειδικά στην Παναγία για να φτάσεις, πρέπει να το θέλεις πολύ, αφού χρειάζονται 20´γρήγορης κατάβασης.

Περνάς το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, αγγίζεις την πιο ρομαντική καρδιά επάνω στους βράχους της και παίρνεις ένα κομμάτι ελαφρόπετρας από το έδαφος, για να σου θυμίζει πως ο Θεός όταν έφτιαχνε τη Σαντορίνη, την προίκισε με όλες Του τις ευλογίες!

Ο κόσμος ελάχιστος στις θάλασσες αυτές και μακριά από τα φώτα της fast food ομορφιάς της Σαντορίνης όπως αυτής στο “Μονόλιθο”, την “Περίσσα” το “Καμάρι”. Οι πιο βατές παραλίες είναι συγκεκριμένες στη Σαντορίνη και γεμάτες από θόρυβο και ξαπλώστρες. Η ομορφιά στις παραλίες αυτές, μεταμορφώνεται όταν τελειώνουν οι ξαπλώστρες της…

Πολλά έχω γράψει στο παρελθόν για τη Σαντορίνη. Πολλά ακόμη ήθελα να γράψω, μύθους κι ιστορίες που έχω ακούσει από τα παλιά. Πάντα όμως κάτι συνέβαινε και άφηνα στη μέση το εγχείρημά μου.

Σταματώ εδώ, το ταξίδι αυτό!

Η Σαντορίνη είναι ένας ευλογημένος τόπος μα με ανθρώπους που δεν αγαπούν το νησί τους, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους! Το χρήμα είτε σε αλλοτριώνει, είτε σε κάνει άνθρωπο που αγαπάς τη ζωή. Η ζωή δεν είναι χρήμα, είναι αισθήσεις μέσα από την όραση, την ακοή, την αφή, τη γεύση. Είναι οι σκέψεις που γεννιούνται μέσα από τα συναισθήματα και είναι αγάπη για το κάλλος και τη φυσική ομορφιά!

Αν κάνετε το ταξίδι αυτό, μη σταθείτε στα πολλά «ανθρώπινα» που έχει το νησί. Στους χαλασμένους και μισοτελειωμένους δρόμους, στο άθλιο λιμάνι, στο πρωτόγονο αεροδρόμιο, στα σκουπίδια και την βρωμιά, ούτε και στις πανάκριβες τιμές με το που πατάς το πόδι σου στο νησί…

Η Σαντορίνη για να αντιληφθείς την ομορφιά της, πέρα από το ηλιοβασίλεμα και το ηφαίστειο, θέλει περπάτημα εκεί, που μοιάζει πως δεν πάει ο δρόμος! Θέλει να θες να κινδυνέψεις στα γλυστερά της βότσαλα, θέλει να παρατηρήσεις την αυτόφυτη ντοματίτσα στην άκρη του χωμάτινου δρόμου και να γευθείς τους καρπούς της, τους γεννημένους, από το μοναδικό της χώμα. Θέλει να νιώσεις την ενέργεια από τους εγκαταλελειμμένους αρχαιολογικούς χώρους της! Η αλήθεια και ομορφιά της Σαντορίνης δεν βρίσκεται στο εφήμερο glamour του πανάκριβου ξενοδοχείου της, απέναντι από την Καλντέρα. Η ομορφιά και η σαγήνη της, είναι διαστάσεις πέρα από τα ανθρώπινα και τα βλέπεις εξερευνώντας τη, σαν μια απάτητη γη και όχι σαν illustration σελίδες must περιοδικού μόδας…

Η Σαντορίνη για εμένα είναι καταφύγιο! Εκεί μου γεννήθηκαν αρχέγονα συναισθήματα, θύμησες από τα παλιά που δεν ήξερα πως υπήρχαν μέσα μου. Στη Σαντορίνη βρήκα αγάπη, βρήκα οικογένεια και εκεί επιστρέφω πάντα όταν η ζωή μου εδώ στην πόλη μοιάζει λάθος.

Ίσως βρεις κι εσύ κάτι από εκεί, ίσως όχι!

Όλοι μας τόσο διαφορετικοί! Μα ολονών μας η ζωή, ένας βυθός, μια επιφάνεια κι ένας ατελείωτος ουρανός, να συναντά τις σκέψεις μας σαν τον κοιτάζουμε από μακριά και πάντα απομακρυσμένοι…

ΥΓ. Ευχαριστώ τον Κώστα, για το υπέροχο φωτογραφικό υλικό του βυθού.

Η θέα της κεντρικής φωτογραφίας, είναι από το Thea Apartments Imerovigli. Θέα αστείρευτης ομορφιάς, σαν της αγάπης που εισπράττω από τους ανθρώπους αυτούς…

Μοιραστείτε το άρθρο!