Όταν η ζωή σε οδηγεί δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα
Μοιραστείτε το άρθρο!
Για κάποιους άλλους πάλι ξεκινά με δάκρυ, με γλυκιά αγανάκτηση, με γιατί δίχως απάντηση και πολλή πολλή μοναξιά…Όπως κιαν ξεκινά η ημέρα σου, μπορεί να υπάρξει ένα κοινό σημείο σε αυτά τα αντίθετα! Είναι η πρόθεσή σου σε σχέση με το πώς αισθάνεσαι, να είναι καμωμένη με αλήθεια και ειρήνη στη ψυχή σου.
Μοιράζομαι σκέψεις πρωινές. Δυστυχώς πολλές φορές φοβόμαστε να μοιραστούμε τα δύσκολα, μήπως και χαρακτηριστούμε αδύναμοι!
Δύναμη είναι και το δάκρυ, δύναμη και το γέλιο αρκεί να έχεις τον έλεγχο γιατί και στα δύο χρειάζεται μέτρο, να έχεις την αίσθηση του πού να σταματήσεις! Το γέλιο να μην καταλήξει χαζομάρα και το δάκρυ κατάθλιψη…
Αρχινίζω τις σκέψεις μου…
Προσπαθώ να συνηθίσω, να βουτηχτώ στην αδιάφορη καθημερινότητα που σπάει κάθε φράγμα επικοινωνίας. Τώρα όλα γίνονται παλιά μα τα καινούργια δεν μπορούν να περάσουν απέναντι.
Ο δυνατός γίνεται βράχος που εμποδίζει, και ο αδύναμος γίνεται απόσταση που δεν μπορεί να αγγίξει καμιά ψυχή.
Η στιγμή δεν φοβάται τη σιωπή, η στιγμή τρέμει τα μάτια που θα αγκαλιάσουν αυτή τη σιωπή, τρέμει τους παλμούς που θα την αγγίξουν. Δεν θα αντέξει άλλο συντονισμό δεν έχει άλλη δύναμη να παλέψει με το μαζί χωρίς εσένα!
Παλεύω με το αθόρυβο, παλεύω με το δυνάμωμα της ησυχίας που μένει μετά το αντίο. Λίγος ο χρόνος, αδύναμος ο εγκαταλελειμένος ουρανός από κάθε αχτίδα ήλιου. Πώς να γαληνέψει η ψυχή στην καταιγίδα, πώς να λυτρώσει τη σταγόνα να στερέψει από τα μάτια.
Μα την αλήθεια σου πώς να την κρατήσουν τα χέρια μου τώρα που όλα μοιάζουν εναντίον σου;
Ποια υπόσχεση κρατήθηκε, ποια ανάσα ανασαίνει για εκείνη ακόμη;
Δεν γνωρίζω αν επιλέγει το μυαλό ή η πλάνη της διαδρομής για την Ιθάκη σου! Δεν έχω τρόπο να εξηγήσω πλέον και αποχωρώ από τα αντίο που δεν τηρήθηκαν ποτέ, συνεχίζοντας να πιστεύω, πως όσο κιαν φοβάσαι αυτό το αλλιώτικο και διαφορετικό από εσένα, όταν η ζωή σε οδηγεί δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα, κιας σε επιστρέφει πάντα πίσω.
Μοιραστείτε το άρθρο!
