Μοιραστείτε το άρθρο!

Ποιον ήχο ακούς περισσότερο;
Αυτόν που μ´αρέσει φυσικά!…

Τον ήχο της βροχής, όταν οι άλλοι ακούνε ήχους από το θόρυβο της πόλης.

Τον ήχο της θάλασσας, την ώρα που στα μάτια τους παλίρροια θυμού ξεχειλίζει την ψυχή τους.

Τον ήχο του αέρα, που μαζεύει τα κύματα σαν κόρες παρθένες έτοιμες για θυσία στους θεούς και κρατώ για τα δύσκολα το τραγούδι τους στα στήθια καρφωμένο.

Τον ήχο του ουρανού, που μου μιλά μόνο με την σιωπή του, την ώρα που οι φόβοι μου ζυγώνουν το κορμί.

Τον ήχο του δάσους, που γεμίζει ζωή τα σπλάχνα μου και μου θυμίζει να αναπνέω, όταν ασφυκτιώ από των ανθρώπων τις φωνές μέσα μου.

Τον ήχο των χεριών μου επάνω στα βράχια μιας μοναχικής πλαγιάς κι όταν χρειάζομαι κάπου να ακουμπήσω, φέρνω στη σκέψη μου εκείνο το άγγιγμα.

Ακούω ήχους που φανερώνουν της καρδιάς μου την ταυτότητα και δυναμώνουν των παλμών της την ένταση.
Ακούω ήχους, που ψέμα δεν μιλούν, μόνο ψελλίζουν μιας κρυφής μελαγχολίας τη ριγμένη άγκυρα στην αγκαλιά του χρόνου. Ακούω ήχους που ξαποσταίνουν το μυαλό, ήχους που η μοναξιά μου δεν θα τους αρνηθεί ποτέ, γιατί πάντοτε της θυμίζουν εκείνη…

Μοιραστείτε το άρθρο!