Μοιραστείτε το άρθρο!

“Λύσας του ψυχικού αμαρτήματος” ακούστηκε στην εκκλησία και όχι μόνο… Ποια ψυχή δεν θα μαυρίσει σε αυτήν την κουβέντα;

Ένας νεκρός και γύρω του οι φερόμενοι ως ζωντανοί.

Γιατί η ψυχή να φέρει αμαρτήματα και όχι απλά λάθη που πρέπει να διορθώσει για να προχωρήσει παρακάτω; Γιατί τόση πίκρα για μια ψυχή που κάποτε γεννήθηκε και τώρα αποχωρεί; Ποιος είναι ο λόγος που κάποιοι θέλουν να αισθάνονται οι άνθρωποι υπόλογοι, από τη στιγμή της γέννησής τους; Δεν συμμετέχω σε αυτό! Έχω αποσυρθεί! Μακριά μου όλοι εσείς οι εξαγνισμένοι.

Αναζητώ τι μένει από τους ανθρώπους που φεύγουν. Τι είναι εκείνο που διατηρεί κάτι από εκείνους ακόμη ζωντανό;

Αυτό που μένει τελικά είναι όλοι εκείνοι οι συμβολισμοί και τα νοήματα που ένιωσαν την ανάγκη να αφήσουν ως αποτύπωμα.

Κανείς από τους γύρω τους δεν μπορεί να εμποδίσει ετούτο το αποτύπωμα.  Ούτε καν ο θάνατος γιατί τα σύμβολα κατοικούν εντός μας στο διηνεκές.

Όσοι μένουν πίσω γίνονται οι άγκυρες τους. Οι κάβοι να δέσουν όσοι θέλουν να κρατηθούν από κάπου, για να νιώθουν ότι ανήκουν στους ζωντανούς.

Όλη η πάλη του κόσμου είναι να ανήκει κάπου. Να μην νιώθει μόνος. Να αγκιστρωθεί θαρρείς ο θάνατος τα σταθεροποιεί όλα! Ετούτο που δεν έχεις καταλάβει άνθρωπε είναι ότι ο θάνατος τα ελευθερώνει όλα!

Αλήθεια και ψέμα παύουν να γίνονται ένα! Το καθένα παίρνει τη θέση που του αξίζει στο χθες, στο τώρα, στο αύριο.

Το αν ερχόμαστε μόνοι ή φεύγουμε μόνοι δεν το γνωρίζω, δεν έχω ετούτη την μνήμη. Εκείνο που πηγάζει ως αλήθεια από την Πηγή μου, είναι η λαχτάρα της ψυχής να συνδεθεί, με εκείνη τη δύναμη που μόνο καθαρή και εξαγνισμένη δυναμώνει, συνδέεται. Κι ετούτη η σύνδεση είναι εκείνη που μας φέρνει κοντά και νιώθουμε ότι δεν είμαστε μόνοι!

Άνθρωπε! Διώξε το μαύρο που σε θαμπώνει ο θάνατος. Η κάθε αποστολή έχει μια αρχή κι ένα τέλος για το ρολόι της γης. Να υπάρχεις εκεί που επιλέγουν το λευκό και στη ζωή και στο θάνατο! Κι ετούτη η σύνδεση είναι εκείνη που μας φέρνει κοντά και νιώθουμε ότι δεν είμαστε μόνοι…

Μοιραστείτε το άρθρο!