Μοιραστείτε το άρθρο!

Τα λόγια στερεύουν, οι σιωπές στείρες κι αυτές δεν συλλαβίζουν τίποτα. Όλα νεκρά σε έναν τόπο που έχει πάψει από καιρό να γεννά ζωή. Μόνο μίσος γεννά, μόνο οργή γεννά, μόνο διχόνοια γεννά, μόνο καταστροφή.

Οι αξίες, στάχτη από καιρό σε μια φωτιά που δεν άναψε με αναπτήρα, δυναμίτη και βενζίνη, οι αξίες στάχτη στο βωμό του προσωπικού συμφέροντος του καθενός! Κανένας ηθικός φραγμός, μπροστά στην κατάκτηση ενός μισθού και μιας καρέκλας! Καμία ηθική, μπροστά στο βόλεμα του κανακάρη μας στο στρατόπεδο της αρεσκείας του! Καμία ηθική, μπροστά στο χτίσιμο του εξοχικού σε δασική έκταση! Καμία ηθική, απέναντι στην όποια άδεια που εξυπηρετεί τον ανθρώπινο εγωισμό, το συμφέρον, την έπαρση και κυρίως την ΕΠΙΔΕΙΞΗ! Όλα για την μούρη, όλα για τη μόστρα!

Δημιουργήσαμε μια χώρα γεμάτη προσωπικά μαγαζάκια, με παράνομες ράμπες παρκαρίσματος του χρεωμένου πολυτελούς αυτοκινήτου μας, της κρυμμένης από την εφορία πισίνας, της παράνομα υπερυψωμένης βίλας. Στηρίξαμε τις δυνάμεις μας σε υπερχρεωμένες κάρτες λέγοντας, “δεν πειράζει κάποια λαμογιά θα βρούμε στην επόμενη γωνία”!

Γίναμε εκτρώματα ενός παρασιτικού συστήματος, συνένοχοι σε μια καταστροφή επειδή αυτό εξυπηρετούσε την πάρτη μας! Φτιάξαμε μια χώρα μπαζωμένη με τόνους χώματος, τόνους ψέμματος, τόνους ΑΝΟΧΗΣ!

Γιατί όλοι κάπου, κάπως νιώσαμε Θεοί, προβάλλοντας την ψεύτικη εικόνα! Κάλπικοι άνθρωποι, αχόρταγοι νεοέλληνες ψηφοφόροι της πάρτης τους και του “δεν βαριέσαι”!

Ντρέπομαι ρε! Ντρέπομαι που επιτρέψαμε χρόνια δόξας και ελληνικής περηφάνιας να καταστραφούν για να φαινόμαστε μουράτοι! Ντρέπομαι γιατί βασιζόμαστε χρόνια στην ιστορία των προγόνων μας για να νιώσουμε κι εμείς Θεοί, όπως ήταν κι εκείνοι!

Σκουλήκια είμαστε ρε! Οι Θεοί δεν νοιάστηκαν για την πάρτη τους!

Οι Θεοί πολέμησαν για αξίες και ιδανικά! Οι Θεοί πολέμησαν για την τιμή με τιμή. Πολέμησαν για τη δημοκρατία και την ελευθερία, έννοιες που γέννησαν εκείνοι, έννοιες που ξεφτιλίσαμε όλοι μας!

Δεν αξίζουμε ρε την ιστορία μας!

Δεν αξίζουμε τέτοιους προγόνους!

Δεν αξίζουμε τη χώρα μας!

ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ! ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ! Μας σιχαίνομαι όλους, βουτηγμένους στο διαίρει και βασίλευε! Χωρισμένους σε πολιτικά στρατόπεδα, σε αθλητικά στρατόπεδα, σε θρησκευτικά στρατόπεδα! Διασπασμένους και μόνους να χαιρόμαστε το λούστρο στο πανάκριβο σαλόνι μας!

Και η ψυχή μαύρη! Και η ψυχή καμμένη από τα δικά μας χέρια!

Αυτόχειρες γίναμε, αμαρτωλοί όμως όχι! Πάντα κάποιος άλλος φταίει! Εμείς ποτέ!

Τέλος, ντύσαμε τα παιδιά με μάρκες και σινιέ συνολάκια σαν κι εμάς. Τα χτενίσαμε όπως εμείς. Τους πήραμε το ίδιο κινητό. Τους μάθαμε να φέρονται όπως εμείς, να νιώθουν όπως εμείς, να ζουν όπως εμείς!

Βαπτίσαμε τη διαφορετικότητά τους ΔΕΠΥ, προεφηβεία, εφηβεία, ψυχική διαταραχή και αγκαλιά με το σχολείο “φυλακή” και τους έγκριτους ψυχολόγους, πορευόμαστε περήφανοι γονείς που φροντίζουμε να μη λείπει τίποτε στα παιδιά μας! Η αγάπη έγινε εγωισμός, αφού ο κόσμος βλέπει και τι θα πει, αν έχεις παιδί χωρίς γλώσσες, 2-3 αθλήματα, μουσική, Α, 10αρια και 20άρια και την τελευταίας τεχνολογίας παιχνιδομηχανή για τα ΣΚ, που εσύ βαριέσαι να σύρεις τα πόδια σου να το βγάλεις έξω βόλτα!

Περηφανευόμαστε βέβαια για το πόσο μας μοιάζει, ένας άξιος συνεχιστής! Ένας συνεχιστής που έχει μάθει την ομάδα που θα ακολουθεί, το κόμμα που θα ψηφίζει, το Θεό που θα πιστεύει! Μια ακόμη φωτοκόπια του συστήματος! Ένας άξιος συνεχιστής!

Ξημερώματα Τρίτης 24-7-2018. Ο λαιμός μου πονά, στάχτες γεμάτο το σπίτι μου, τα σπίτια μας και κάποια “άλλα” σπίτια, λίγα χιλιόμετρα μακριά από την πόλη ετούτη, καμμένα, κατεστραμμένα! Άνθρωποι στους δρόμους, άνθρωποι κλαμμένοι, απελπισμένοι για το πώς φτάσαμε ως εδώ!

Κάποιοι σήμερα θα βάλουν χλωρίνη για να καθαρίσουν την τόση βρωμιά. Κάποιοι θα μετρήσουν τις πληγές στο σώμα τους. Κάποιοι θα ξεκινήσουν από την αρχή. Κάποιοι θα κλάψουν τους νεκρούς τους!

Η ζωή θα συνεχίσει την πορεία της κι εμείς μαζί της, όπως όπως. Το δάσος πέθανε ποιος θα κλάψει γιαυτό, το εμπόδιο τελείωσε. Αρχίστε να βγάζετε τις πολυπόθητες άδειες δόμησης για τα νέα σας σπίτια, για τα εργοστάσια, για την τσέπη σας.

Φαύλος κύκλος, πάει πέρασε κι αυτό! Οι ευθύνες θα ξεχαστούν από την φωνή του δημοσιογράφου σε κάποιο επόμενο δελτίο ειδήσεων, που θα φωνάζει για δικαιοσύνη και θα στρατολογεί τις επόμενες γενιές ψηφοφόρων.

Οι πολιτικοί απόντες, η εκκλησία απούσα, τα αθλητικά σωματεία απόντα! Εσύ φανατίζεσαι γιαυτά κι αυτά απέχουν μέχρι την επόμενη κάλπη, μέχρι το επόμενη λειτουργία, μέχρι το επόμενο ματς…

Πάρε τη χλωρίνη, σκούπισε τα δάκρυά σου και καθάριζε! Όση χλωρίνη όμως και να βάλεις στην ψυχή σου μαγαρισμένη θα μείνει, για πολύ καιρό ακόμη…

Μοιραστείτε το άρθρο!