Η μόνη σταθερά που με συντονίζει με τη ζωή είναι ο θάνατος
Μοιραστείτε το άρθρο!
Η μόνη σταθερά που με συντονίζει με τη ζωή είναι ο θάνατος! Γιατί η ζωή είναι ένας αιώνιος θάνατος!
Κάθε δέκατο του δευτερολέπτου κάθε μέρα που φεύγει κάθε χθες που απομακρύνεται, είναι ένας θάνατος που σε οδηγεί σε μια καινούργια έναρξη! Η ζωή ξεκινά και τελειώνει αδιάκοπα μα εσύ, απεγνωσμένα στην ψευδαίσθηση που γαντζώνεται από τους λεπτοδείκτες ενός ρολογιού, που μόνιμα πάει πίσω!
Δεν βλέπεις; Αρνείσαι πως όλα προχωρούν; Είσαι ο κυρίαρχος του χρόνου και θα τον κάνεις δικό σου; Κανείς δεν σου είπε πως δεν υπάρχει χρόνος κι όσο το πιστεύεις αυτό μόνο θα πεθαίνεις; Αρνείσαι πως όλα ζουν σε μια άπειρη αιωνιότητα που μόνο ζει, δεν πεθαίνει ποτέ! Μόνο αλλάζει, τροποποιείται, διαμορφώνεται κι άλλοτε αφομοιώνεται από όσα νομίζει πως είναι αληθινά! Γιαυτό οδηγείσαι στον θάνατο! Γιαυτό πιστεύεις πως είναι αληθινός, επειδή πιστεύεις πως ο θάνατος υπάρχει και είναι το τέλος!
Η μόνη σταθερά που με συντονίζει με τη ζωή είναι ο θάνατος!
Κι όσα με οδηγούν σε ετούτη την σταθερά!
Ένα καθάριο χαμόγελο που μόνο εκείνος με καθαρή ψυχή μπορεί να το αναγνωρίσει!
Κι όσα χαράσσουν τον δρόμο μου προς ετούτη την σταθερά!
Ο λόγος, που δεν χαρίζεται, δεν χαραμίζεται και δεν κρίνεται από εκείνους που δεν γνώρισαν Θεό! Δεν αποδυναμώνεται από εκείνους που δεν πίστεψαν σε Δημιουργό, παρά μόνο κατηγορούν τους ανθρώπους για τα ανθρώπινα και τους Θεούς για τα ανθρώπινα των ανθρώπων!
Κι όσα ορίζουν ετούτη την σταθερά!
Η αναπνοή μου κι ο αόρατος αιθέρας, πλάι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα που σαν τα ενώσεις, νοητά, καμώνεις τον πιο άρτιο κύκλο! Τον κύκλο της ζωής!
Ένας αιώνιος θάνατος η ζωή!
Ένα δώρο που αυτοσαρκάζεται παίρνοντας ρόλους έξω από την έννοια που της έδωσαν οι άνθρωποι! Θανατώνει τη χαρά με το δάκρυ και σε σπρώχνει να την ξαναβρείς παγιδεύοντας το μυαλό σου, ολοένα και πιο βαθιά στην τεχνητή σου θλίψη! Σε σπρώχνει να βγεις έξω από το ανθρώπινο, έξω από το επίπλαστο, να δεις τον θάνατο σαν ένα δικό της βήμα!
Εσύ, γεμίζεις το σώμα σου αρρώστιες! Φτιάχνεις την εικόνα του υγιούς, του δυνατού, του προστατευμένου κι αφήνεις την ψυχή σου έκθετη να μπαίνουν όποτε θέλουν οι περαστικοί!
Θλίψη, γινάτι, κριτική, ζήλεια, φθόνος, επιβολή, εγωισμός, ψέμα.
Τελειώνει η ζωή με το σάπιο και προχωρά!
Τελειώνει η ζωή με το χθες και προχωρά!
Τελειώνει η ζωή με την αναπνοή και προχωρά!
Κι αυτή η συνέχεια δεν τελειώνει ποτέ, μόνο στο μυαλό σου, μόνο εκεί τελειώνει! Εσύ έχεις την επιλογή!
Ή φυλακίζεσαι ή προχωράς!
Ή μένεις δέσμιος του μυαλού ή ανοίγεις τα μάτια σου και βλέπεις μόνο ζωή!
Η μόνη σταθερά που με συντονίζει με τη ζωή είναι ο θάνατος!
Κι όπως λέει κι ένας φίλος, σου συμβαίνει μόνο ότι θες να σου συμβεί!
Εσύ τι θες να σου συμβεί;
Η ζωή ή ο θάνατος;
Μοιραστείτε το άρθρο!
