Μοιραστείτε το άρθρο!

Όλα περνούν, ξετυλίγουν ουρανούς πάνω από στεριές που πάτησαν μυριάδες περαστικοί. Το χώμα κράτησε τα βήματα, κράτησε τα αποτυπώματα, μα κανένα σώμα δεν στάθηκε ακόμη εκεί. Η βροχή τα έδιωξε, τα έσυρε μακριά και ποτέ δεν κατάφερε να τα πάρει μαζί της. Μόνο το κλάμα κρατά η βροχή, μόνο στο δάκρυ ενώνεται.

Εσύ, ζωγραφίζεις τους ήλιους που δεν έφτασες, χαράσσεις γέφυρες που ποτέ δεν έχτισαν οι άλλοι από την δική τους πλευρά! Κανείς απέναντι! Για πόσο ακόμη; Κι ο ουρανός εκεί! Ο ουρανός ψηλά, άφταστος, ατελείωτος και μόνος, μια αφή που δεν φτάνει να σε αγγίξει! Πλησιάζει τόσο, μα μάταια, το σώμα σου κρύο και αυτό μόνο! Ενώνεται στον ορίζοντα μα ποτέ στο τώρα! Σαν το δάκρυ με τη βροχή.

Κι όλα εκείνα που φεύγουν και περνούν, δεν σε πληγώνουν άλλο, δεν σε σημαδεύουν. Αφήνουν μια πίκρα, πότε πότε να βαραίνει το σώμα και για λίγο να σταματάς. Δεν ξαποσταίνεις όμως. Πώς να σε ξαποστάσουν οι πληγές, πώς να σε ξεκουράσουν; Σε σπρώχνουν, σου δίνουν ώθηση να σκαρφαλώσεις λίγο πιο ψηλά! Έχεις κουραστεί τόσο! Κάπου εκεί θα υπάρχει ένα ξέφωτο! Κάπου εκεί θα ανασαίνεις χωρίς να φοβάσαι. Να συνδεθείς με τη ζωή ξανά! Μαζί, ενωμένοι! Σαν το δάκρυ με τη βροχή.

Εσύ συνεχίζεις να πιστεύεις πως όλα θα γίνουν σε ένα χρόνο που δεν μοιάζει με τον δικό σου! Δεν έχεις μεταμορφωθεί ακόμη σε αυτό, το άλλο κάτι, που θα τον αναγνωρίσει! Και συνεχίζεις την προσπάθεια! Συνεχίζεις να πιστεύεις πως δεν γεννήθηκες μόνο για να πονάς και να βλέπεις τις ζωής τις στιγμές πάντα να περνούν! Τίποτα να μην μένει και απλά να απομακρύνεται! Και εντάξει τα άσχημα! Τα όμορφα γιατί; Της καρδιάς τα όνειρα; Της ψυχής τα καλέσματα; Δεν αξίζει να φύγεις από ετούτη τη γη δίχως αυτά!

Γιαυτό συνεχίζεις να κοιτάς τον ουρανό, προσπαθώντας με κάθε τρόπο, να μεταμορφωθείς στο δάκρυ εκείνο, που θα σε ενώσει με τη βροχή και θα σε απογειώσει εκεί, ψηλά στο φως του ήλιου μετά τη βροχή! Συνεχίζεις να κλαις με κάθε τρόπο! Γελώντας δυνατά με τη καρδιά σου, κλαίγοντας γοερά με την ψυχή σου και πια, δεν τα φοβάσαι τα δάκρυα! Τα αφήνεις λεύτερα να κυλήσουν, χωρίς τις παλάμες σου στα μάτια σου, μόνο γαντζωμένα τα ακροδάχτυλα επάνω στην καρδιά σου!

Γέλα καρδιά μου, γέλα ψυχή μου μέχρι δακρύων και που ξέρεις; Κάποτε τα δάκρυά σου θα σε φτάσουν ψηλά! Ναι! Εκεί, ένα με τον αέρα, ένα με το πέταγμα! Ένα, με την ημέρα ένα με τη νύχτα!

Ένα, σαν το δάκρυ με την βροχή…

Μοιραστείτε το άρθρο!