Στάθηκα αμέτρητες φορές σε αυτό το κάτι, για να καταφέρω να απομονώσω τις φωνές. Να ξεχωρίσω την χειραγώγηση από την καθοδήγηση, την ανάγκη από την επιθυμία, την αλήθεια από την ψευδαίσθηση. 

Αυτός είναι ο κόσμος μου! Όλοι αγαπούν την ειρήνη! Όλοι μιλούν για αγάπη, για αξίες και ιδανικά μα αν μπορούσες να μας κλείσεις σε ένα δωμάτιο όλους μαζί μάλλον οι περισσότεροι θα τραυματίζονταν από την έχθρα και την διαμάχη!

Σε κοιτάζω μέσα στη σιωπή σου κι όσο κιαν θέλω να ακούσω της φωνής σου τη χροιά, τόσο ανάγκη έχω, από εσένα μόνο τη σιωπή σου.

Κι όμως βλέποντας την ευταξία, την ισορροπία και την τόση ομορφιά στη φύση  και στη «ζωή», νιώθω πως όποιος κιαν είναι ο Θεός, ανάμεσα σε τόσους ανθρώπινους Θεούς, ακόμη τηρεί τους νόμους!

Μα εγώ, το χρόνο τόσο καιρό τον κρατούσα στο χέρι μου, τον νόμιζα δικό μου. Τελικά εκείνος ήταν κάπου έξω από το ρολόι μου… 

Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει αυτή τη ροή, μόνο εσύ σε μια στιγμή αλλοφροσύνης, μόνο ο χρόνος σε μια στιγμή που ήταν για να ‘ρθει, μόνο η ζωή, που οι σοφοί λένε πως ξέρει καλλίτερα!

Τίποτα δεν σταματά, όλα αλλάζουν, “δημιουργούνται” συνεχώς, σμιλεύονται σαν τις πέτρες από τον αέρα και τη θάλασσα. Αργά για το μάτι, στο χρόνο τους για την ψυχή! 

Σταμάτα να κοιτάς περίεργα αυτόν που σου χαμογελά!Σταμάτα να ρωτάς τι ναρκωτικά πίνει και απλά κάνε ότι κάνει! Σταματά να φοβάσαι πως αν χαμογελάσεις, κάποιος θα σε παρεξηγήσει! 

Η συνείδηση είναι κομμάτι του κύκλου της ζωής, της ημέρας και της νύχτας σου. Είναι φως η δύναμή της και σκοτάδι η απουσία της.

Έλα λοιπόν! Έλα! Χρόνο να φτιάξουμε ή να τον αλλάξουμε ή τελικά να τον εκάμουμε παντοτινά δικό μας!  

Έτσι καταντήσαμε και στην αγάπη! Γρήγορα συμπεράσματα, γρήγορα περάσματα, εφήμερες ζωές, σαν το κουμπί της πανάκριβης οθόνης μας!

Πού να είσαι όνειρο, πού να είσαι ταξίδι; Μπα κι είσαι της ψυχής μου ή είσαι της καρδιάς μου ο πόθος της ο πιο αληθινός;