Δεν ξέρεις που θα πάει το μετά. Δεν ξέρεις αν θα μπορέσεις ποτέ να τον έχεις κοντά σου. Σου αρκεί που το έζησες, σου αρκεί που εκείνος ξέρει.
Κι εκεί, στα λόγια που δεν ακούγονται, εσύ έπαψες να σαστίζεις! Έπαψες να νιώθεις μόνος από τέτοιες συμπεριφορές κι απομονώθηκες συνειδητά από όλους κι από όλα!
Εσύ κι εγώ αντικριστά. Δυο άνθρωποι κοντινοί και τόσο μακρινοί ταυτόχρονα, σαν μια αμφιμονοσήμαντη εξίσωση σε απόλυτη αρμονία. Μια ανέλπιστη συνάντηση που πάλευε να καταπνίξει τους χτύπους της καρδιάς της αναίτια. Γιατί να κρατήσεις πίσω έναν χτύπο, γιατί να τον στραγγαλίσεις μέσα στο μυαλό σου; Γιατί να μπερδεύεις το τώρα με το αύριο; Ρώτησα παντού,…
Να μη θελήσεις να μάθεις ποτέ πως μέχρι εκεί σε ερωτεύτηκα! Μέχρι εκεί που δεν θα το ακούσεις από την καρδιά μου.
Είχα μείνει πίσω σε εκείνη την πόλη δίχως βήματα! Δίχως μπροστά, σε μια πόλη που ολοένα έχανε το χρώματα της κι έκλεβε χρώμα από το δικό μου! Κι εγώ την άφηνα, τη λυπόμουν κι έτσι έμενα εκεί, προσποιούμενη πως ανήκα εκεί!
Συνεχίζεις να πιστεύεις πως δεν γεννήθηκες μόνο για να πονάς και να βλέπεις τις ζωής τις στιγμές πάντα να περνούν! Τίποτα να μην μένει και απλά να απομακρύνεται!
Τα φαντάσματα δεν ανήκουν στη ζωή μα στο θάνατο! Τα φαντάσματα, θέλουν να σου κλέψουν τη ζωή που δεν κατάφεραν να έχουν, όταν μπορούσαν!
Εγώ προσπάθησα Ψυχή μου τόσο πολύ να σε κρατήσω κοντά μου. Έπλεξα τα δάκτυλά μου σφιχτά κι εσύ γαντζώθηκες τόσο, που τα έμπηξες μες στην παλάμη μου και μάτωσα! Με πόνεσες Ψυχή!
Το ταξίδι τελείωσε, ο χρόνος πάγωσε, η αλήθεια μου ειπώθηκε. Όλοι εσείς που ακόμη κάτι ψάχνετε, μέσα από εμένα, σας λέω να ψάξετε μέσα από εσάς!
Όταν αγαπάς με την καρδιά σου, δεν χωρούν αυλικοί, δεν γεμίζει η καρδιά σου με μπράβο και κολακείες παρά μόνο γεμίζει με την δική της ζεστασιά, όσο μακριά κιαν βρίσκεται εκείνη!
Σηκωθείτε ρε από τα φέρετρα! Σηκωθείτε και σταθείτε σαν ‘Ελληνες μπροστά στον εχθρό! ‘Ενας άνθρωπος σκοτώθηκε για να σας δείξει πως οι ήρωες δεν έχουν θέση στα φέρετρα!
Κι εσύ εχθρέ, που τρέφεις τόσο μίσος στην καρδιά σου, μην παίρνεις δύναμη από εκεί, σε αφήνω να ματώνεις κι άλλο την ψυχή σου. Ζυγώνει η ανταμοιβή σου, ζυγώνει η πληρωμή.
Βάζω το χέρι στην καρδιά σου, την ακούω στη σιωπή της νύχτας να ζωντανεύει μέσα μου εσένα! Δεν θα παλέψω να ξεφύγω από ετούτο το σφυγμό!
Όσο για εσένα, που φεύγεις έτσι με μισές αλήθειες, το μόνο που καταφέρνεις είναι να γεμίζεις την ζωή σου με άχρηστα βλαβερά δεδομένα που μέσα στην ψυχή σου θα μείνουν εκκρεμότητες!
Έλληνα δεν έχει αξία σήμερα να σου μιλήσω πάλι τα γιατί και τα επειδή, το μόνο που έχω ανάγκη να σου πω είναι να μην ξεχάσεις άλλο, μη λησμονήσεις άλλο.