Κι εκείνοι συνεχίζουν “έχεις αυτά που έχεις” σου λένε τι τα θες παραπάνω, να λες κι ευχαριστώ! Γιατί για τα όρια των θέλω των άλλων, είναι αχαριστία να θες το κάτι παραπάνω! Να θες να φτάσεις κι άλλο πιο κοντά στα δικά σου θέλω! Κι άλλο πιο κοντά σε εσένα!

Η μόνη σταθερά που με συντονίζει με τη ζωή είναι ο θάνατος! Κι όσα με οδηγούν σε ετούτη την σταθερά! 

Οι σκέψεις σε αγγίζουν, μέχρι εκεί που σε θρέφουν. Μέχρι εκεί που έχεις αποφασίσει να προχωρούν τη ζωή σου! Θες να θρέφεις την ψυχή σου με μιζέρια ή να την θρέφεις με ευγνωμοσύνη για τα όμορφα της ημέρας σου; Θες να ελέγχεις εσύ την σκέψη σου ή να στην ελέγχουν άλλοι;

Τις μέρες της βροχής  αναζητάς μόνο τα κομμάτια που έχει ανάγκη η ψυχή σου. Τις μέρες της βροχής, αναζητάς μόνο τα γιατί! 

Και να που δείλιασες! Μέχρι εκεί τολμάς! Μέχρι εκεί φτάνεις το πέταγμά σου! 

Δίχως κενό, δίχως χώρο δικό σου, δίχως αλήθειες, μόνο ψέμματα! Όλα ψεύτικα! Μια συνήθεια που γίνεται η δική σου αλήθεια. 

Δεν πρέπει να σε αγκαλιάσω, θέλω να σε αγκαλιάσω! Δεν είναι γινάτι, είναι ο τρόπος που έχω επιλέξει να αγαπώ! Τη ζωή, τις στιγμές, εμένα… 

Όσο μεγαλώνεις, τα όνειρα χαρακτηρίζονται επιπόλαιος ρομαντισμός, οι ευχάριστες σκέψεις ουτοπία! Η ομορφιά, μικρές ανύπαρκτες στιγμές, για τις οποίες μιλάς σαν να τις ζεις μα όταν φτάνει η στιγμή να διαλέξεις, εσύ, επιστρέφεις στη φυλακή. 

Πού είναι εκείνο το παιδί, πού είσαι εσύ με την καθάρια αγνή ψυχούλα χαρούμενη σαν τον πολύχρωμο αετό σου;

Σαν κρατάς της αγάπης το ζύγι, γνωρίζεις πως υπάρχει τόση αγάπη! 

Μη χαμηλώνεις τα μάτια μου είπες, αυτό το κάνω μόνο εγώ και προσπαθώ να το αποβάλλω!

Η απόσταση απομακρύνεται όταν προσπαθείς για να πρέπει και μικραίνει όταν μόνο θέλει! 

Η ζωή είναι μια απέραντη έκταση οξυγόνου, γεμάτη από χρώματα, συναισθήματα, σκέψεις, ιδέες, αναζητήσεις! Ζωή χωρίς ψυχή είναι σαν ζωντανός νεκρός! Από πότε τα φωτοαντίγραφα απέκτησαν ψυχή; Από ποτέ οι ψυχές έγιναν ίδιες; Από ποτέ ο άνθρωπος έγινε αφίσα; 

Το παιδί μου μου δίνει την δύναμη να μην απελπιστώ, γιατί δείχνει με τις αντιδράσεις του απέναντι στους άλλους και σε εμένα, πως κουβαλά μαζί του την αγάπη της μάνας του!