Μοιραστείτε το άρθρο!

Συμβαίνουν γεγονότα στην ζωή μας που στην αρχή νομίζεις πως ήρθε το τέλος του κόσμου. Του δικού σου κόσμου!

Σέρνεσαι, κλαις, απελπίζεσαι και γεμίζεις το μυαλό σου με πόσα “γιατί”, που φτάνουν να μπαζώσουν ρέμα ολόκληρο!

Κι ο χρόνος κυλά σαν το νερό που φουσκώνει ο χειμώνας τα ρέματα και λες, πω πω Θεέ μου τι έκανα;

Γέμισα το ρέμα τόσα “γιατί” και το νερό δεν χωρά να φύγει!

Αδύναμος πλέον, στέκεσαι κοιτώντας τα νερά που πλησιάζουν ολοένα προς εσένα. Ψάχνεις καινούργια “γιατί”, φορτώνεις ακόμη περισσότερα ερωτήματα το ρέμα!

Βγες από εκεί! Πέσε χάμω και ξεκίνα να ξεμπαζώνεις!

Ξεκίνα να αδειάζεις ένα ένα τα γιατί, ένα ένα όλα τα αναπάντητα ερωτήματα!

Δεν υπάρχουν σε όλα λύσεις την στιγμή που τις αναζητάς εσύ!

Αν δεν κοπάσει ο χειμώνας στην ψυχή σου, αν δεν αδειάσεις το ρέμα σου, να αφήσεις το νερό να βρει διέξοδο, πώς περιμένεις να μην πνιγείς!

Δώσε χρόνο στην ζωή να σε οδηγήσει. Βοήθα την εσύ αλαφρώντας την ψυχή σου από σκέψεις και “γιατί” που δεν σε βοηθούν εκείνη την στιγμή και αφέσου στην ομορφιά του χείμαρρου.

Αφέσου σε αυτή την δύναμη του χειμώνα που σε αφήνει να πιστεύεις πως θα τα παρασύρει όλα στο διάβα του!

Έχε πίστη και θυμήσου…

Μετά τον χειμώνα, έρχεται μια ηλιόλουστη άνοιξη, να λουλουδιάσει αρώματα και χρώματα εκεί που κάποτε εσύ έβλεπες μόνο ένα ξεχειλισμένο από την καταιγίδα ρέμα…

Μοιραστείτε το άρθρο!